Çıkmaz Sokak

Zamanlar vardır.
Kelimeler, tıkanır. Düşünceler, çözümsüzlüklere düşer.
Ne yana döneceğini şaşırır, insan. Çaresiz ve zavallı hissederiz, kendimizi.
Tam bir çıkmaz sokaktır. Dururuz, yolun ortasında.
Biraz bezgin, biraz yaralı.

Arkamıza bakarız, karanlıktır.
O karanlıkta, bir ışık görünür. Zayıf, cılız, bir ışık.
Derinlerden gelen, bir ses, duyarız. Diyordur ki; ' Dön bana '.

Önümüze bakarız. Pırıl pırıl aydınlık. Güçlü, nurlu bir ışıkla aydınlanmış.
Kulağımızın dibinde, bir ses. Der ki; ' Gel bana. '

Arkamızda; gençliğimiz, senelerimiz, alışkanlıklarımız, değerlerimiz. Ve belki, sevenimiz.

Önümüzde; geleceğimiz, hayallerimiz, umutlarımız. Yepyeni bir başlangıç ve yaşam. En önemlisi de; Sevebileceğimiz.

Bilemeyiz, bu çıkmazda; Geri mi dönelim? Devam mı edelim?

Zamanlar vardır; hayat, çıkmaz sokakmış gibi görünür.

Oysa, bir aldatmaca dır.

Çıkmazları yoktur, hayatın. Tercihleri vardır.

Yolumuzu aydınlatan ya da karartan.

Çözüm, aklımızdadır.

Aklımız aydınlıksa, aydınlığı seçeriz.

Aklımız karanlıksa, karanlık olur, tercihimiz.

Ve aklımız, yüreğimizin aynasıdır.

Yüreklerinizin hep aydınlık olması, dileklerimle.



Fuzuli'ye sormuşlar:
'Sevmek mi daha güzeldir? Sevilmek mi?'
'Sevmek' demiş. "Çünkü, sevildiğinden hiçbir zaman emin olamazsın.!"


izmir.
12.01.2010