Çocukluk İşte

çocuk olupta yetişkin olma hayali kurmayan yoktur herhalde. annenin topuklu ayakkabılarını giyip yetişkin kıyafeti giymek çocukluğun en güzel yanı bence. ben öyle fazla o şekilde oyun oynamazdım ama küçükken yani 6-7 yaşlarındayken hep yetişkin olmak isterdim. bir an önce büyümek. benim büyümek isteme sebebim farklıydı ne oyuncaklar ne kıyafetler. ergenliğe girmek daha sonrada büyümek isterdim hep. bugün nedense hatıralarım canlandı.
ben büyümek isterdim çünkü küçükken televizyon izlemesini çok severdim şimdi ise izlemem televizonu çok nadirdir izlediğim. ben televizyon izlerken eve babam gelirdi. benim bakışlarım hep o izlediğim kanalı değiştirmemesi içindi gözlerim yalvarırdı lütfen değiştirme diye. babam kanalı değiştirirdi. en nefret ettiğimde buydu. b,r köşeye pusar babamın gitmesini beklerdim gitsinki kanalı açabileyim. ama ya o köşede uyuyakalırdım yada o zamana izlediğim program biterdi. bende bir an önce büyümek isterdim. ergenliğe girmek isterdim. büyyünce televizyon bana kalcaktı ve ben istediğim programı izleyebilecektim. çocukluk işte sanki ben büyüdükçe o programlar devam etcekti onlarda bir zaman sonra bitecekti. şimdi o hayalimi düşünüyorumda büyüdüm ergenliğe girdim ama bu seferde televizyon izlemeyi unuttum...
çocukluk işte ne basit hayaller kuruluyor. çocukca hayaller şimdide küçük kalsam diyorum o ayrı mesele.