Dayanaksın Yüreğim

Her zamanki gibi tekdüze, sıradan bir günün ardından, geceler dostum oldu kucaklayarak karşıladı beni bir tek yıldız bile göremeden.
Hep dünlerimi yarınlarımı düşünerek oyalandım durdum ya, bu günün tadına varamadığım bir gün daha eksildi ömrümden.
Hiç bir şeyin sonunun gelmediği gibi,
içimde burukluğun verdiği acı ve hüznün de sonu gelmeyecek kim bilir.
Sevinci de, hüznü de içice hissettim. Vefa ile ihaneti bir arada tattım.
Noktayı koymam gerekirken insanlara virgüller dağıttım.
Gülmeyi, eğlenmeyi beceremedim ama ağladım hıçkırıklarla doya doya.
Bugün yapılan güzelliklerin, iyiliklerin bir anda kolayca silinip, unutulacağı bir çarkın içinde dolaşmanın hiçte kolay olmadığını öğrendim.
Bu acılar benimdir diyerek, sahip çıkıp kanayan yaralarımı
gizleyerek yasamayı da öğrendim.
Evet, dun bitmiştir deriz, bugüne bakalım diye hep, oysa hayat dünden izler bırakıyor ruhumuza. Öyleyse dünde bizim, yarında bizim bir parçamız.
Ve yalnızlıklar son nefesimizi teslim edinceye dek. Herkes benim gibi yalnız mıdır bu dünyada, yoksa yalnızlık ben miyim bilmiyorum. Yalnızlıklarda asklar gibi tariften mahrum, kisiye göre değişir. Benim yalnızlıklarımsa bambaşka.
Vefasızlarla bahsedebilmek zormuş ama ne kadar haksızlığa uğradıysam o kadar güçlendiğimi keşfettim, bilmezdim bu kadar denli güçlü, bu kadar acıya katlanabileceğimi. Ama yinede bir gün yıkılmaktan korkuyorum.
Papatyalardan taçlarım olmadı hiç, dilekler tutamadım yıldız kayarken,
çünkü hep köprüler kurmaya çalışmakla geçti günlerim. Sevgi köprüleri, dostluk köprüleri, onlar yıktı ben kurdum yenilerini yılmadan, usanmadan.
Umutlarım simdi bir yanda, sonbaharlarım diğer yanda, ne ileri bir adim, ne geriye bir adim atamamanın ezikliği acıtıp duruyor yüreğimi. Bazen yangın yerine, bazen buzdağına dönüşüyor bedenimin ortasını bulamıyorum.
Hayat inişli, çıkışlı uzun bir yol. O yolda
karsıma ne çıkacağını bilmeden yalnızlığımla yürüyorum. Ama bu yolun başı nereden ben neresindeyim bilemiyorum.
Bayram sevinci içinde uyanarak, içimden şarkılar mırıldandığım
sabahlar simdi çok uzak.
Sevip de değer verdiğimse vuslata hem bana hem vuslata uzak.
Olsun nasılsa bir gün seven gönüller birbirini bulacak.
Kalpler de özlenen, beklenen bayramlar bir gün bu dünyayı dolduracak.
Dayanacaksın yüreğim başka çaren yok.