Duman Dumana Seni Sevmek

Seni sevmekten hiç bir zaman pişman olmadım...

Son zamanlarda bir kırıklık, bir burukluk oluştu içimde...

Duman altı, puslu dünyamda başladım seni sevmeye... Sevdim seni yine, zaten ne zaman bıktım ki ben seni sevmekten...

Aslında yorgunum artık bu durgun suların fırtınaya dönmesinden.. Elimde değil ki seni silmek, unutmak...

Bu sisli havada bile gülümseme oluveriyorsun dudaklarımda... Söylesene hadi bir kez daha deneyelim desene... Bırakmasana ellerimi... Atmasana beni uçurumlara... Yalan desene hadi, yalan bu yaşananlar??

Senden ayrı geçen günlerimi sayamıyorum artık... Sen gülüşlerimde gizli sır, sen sevdamı sunduğum nerlerdesin...

Duman dumana seni sevmek artık benim yaşamımda... Adını andığın an bir sigara yakıp külleniyorum bende... Sen beni masana meze, sigarana kül yapmıştın ya şimdi ben seni sigara yapıp acılarımla sarıyorum...

Tüketiyorum seni, içime çekiyorum ,çekiyorum ve bırakıyorum seni... Sarılıyorum dudanına sigaranın kocaman boşluğa yani... Kendimi avutuyorum, kendimi kandırıyorum...

Kendimi sen gibi birine adadım, yok ediyorum... Duman dumana sevgimi karartıyorum...

Buna sebep sensin aslında... Sensin beni karartan, aşkımızı duman altı yapan...

Boşver ben alıştım sensizliğede beni masana meze yapmanada... Dokunma sakın bana patlamaya hazır volkanım... Patlarım sende ölürsün, bende...