Düşüncelerimdeki Şiir Deneme ve Öykü

Bazı insanlar vardır düşündükleri şeyi yapmaya çalışırlar ama yapmaya çalışırken sıkılırlar ve sıkıldıkları an bırakırlar. Ve bu tipler bir şeye başlarlar belki bir gün belki de 1 saat içinde bırakırlar. Ama bir gün sıkılmadıkları bir şey bulurlar. Ondan vazgeçmek istemezler ben de bunlardan sadece birisiyim bundan bir yıl önce okuduğum romanlardan etkilendim galiba. Yazar olmak istiyorum. Onun için bir yıldan beri hikaye yazmaya çalışıyorum ama yazdığım tüm hikayeler başında veya ortasında mutlaka ?Savaş' oluyor. Mutlaka. Bu düşüncemi yani sadece savaş konusunu işlemekten çok sıkıldım. Ama bir türlüde bırakamıyorum. İsimler buluyorum yazmaya başlıyorum ama devam etmiyor yarısında kalıyor yarım yamalak bir sürü hikayelerim var. Hepside birbiriyle bağıntılı, istiyorum ki bir hikayeye veya bir deneme ye başladığımda kelimelerin yağ gibi akıp gitmesini çok isterdim. Bunun için birçok kaynağa başvurdum ama sıfır artı sıfır elde var yine sıfır. Aslında aklımda yazacağım bir sürü olağanüstü hikaye var ama yazarsam insanlar ağzı açıp kalırlar ve bu çocuk bu kadar saçma düşünceye sahip olduğumu söylerler onun için aklıma eğer güzel bir şey gelirse yazmaya başlarım. Şiirlerimi bile aklıma gelirse yazarım o da çok düşünceli ve hüzünlü olduğum zamanlardır. Bazen düşünüyorum da acaba herkese mi böyle mi oluyor? Peki ünlü yazarlar nasıl birisi bitmeden diğerinin konusunu, temasını, ana konusunu düşünebiliyor? Acaba çok mu düşünmek lazım bu hikaye konularını?