Ey Kalbim

Bedenim yorgun ve durgun, gözlerim solgun. Kimseler bilmez içimdeki derin sızıyı. Kime anlatayım ki..? Anlatsamda anlamazlar zaten, anlayamazlar.

"Ey kalbim..!" Neden hep zor aşkı seçersin..? Mantığımın bile önüne geçen yüreğim; neden hep imkansızın peşindesin..? Peki sen bu dertlere daha ne kadar dayanabilirsin..? Beni bu sonsuz karanlığın içine çeken sen değilmisin..? Bu can bir ömür boyu böyle neylesin..?

"Ey kalbim..!" Evet sevmek senin de hakkın biliyorum, ama böyle bir sevda kabul değil. Hakkın yok sen kavrulurken bu bedenide ateşlerde yakmaya, bir ömrü yalnızlığa hapsedip umutsuzluğun peşinde koşturmaya. Neden sende kıpır kıpır edeceğin, mutluluktan sarhoş olacağın bir sevda dururken karanlığa dalıyorsun..? Yoksa kendine acı çektirmekten zevk mi alıyorsun..? Eğer böyle seveceksen boşver sevme sen en iyisi...

Evet sen "Ey kalbim..!" Artık bu ıssız limanlardan demir alma zamanı geldi galiba. Hiçte sana göre değil bu yerler. Seçim senin, sonunu kendin seç. Ya şimdi gideceksin ya da kendini bu karanlık limanlarda bitireceksin...