Ferhat'ın Hikayesi

Okulun bahçesinden çocuklar kömür götürürlerdi zaman zaman. Bir gün hizmetli bir çocuğun kolundan tutmuş getirdi.Biraz kızarsak tekrar yapmaya çekinir diye düşünmüş.Daha önce duymuştum aileleri çocukları zorluyormuş ?git nereden bulursan bul getir? diyorlarmış.?Annen mi dedi ?diye sordum.?Annem öldü? dedi.Tabii üzüntü şaşkınlık içinde ?babanın haberi var mı ?dedim.?Babam da öldü? dedi.Kimin çocuğu olduğunu sordum.Üst mahallede oturuyorlarmış.Babası çok önce ölmüş anne böbrek yetmezliğinden ölmüş.Babaannesiyle oturuyorlarmış.Adını duymuştum Metey Hala torunlarına bakıyormuş.Bakıyor ama çocuk çok.O anki üzüntümü tarif edecek kelimeyi hala bulamam.Kollarımın kırılmış gibi iki yana düştüğü hala aklımda.Okulda kendi aramızda para topladık verdik, belki bir yarasına merhem olur diye düşünerek.Bir daha ne okulun çevresinde gördük ne de kömür çalarken.Bir ablası Kayseri'ye gelin gitti.Diğer ablasıyla daha sonra çeşitli sebeplerle daha yakın görüştük.
Yıllar sonra manavda karşılaştım ablasının yanına Kayseri'ye gitmiş askere gitmek için geri dönmüş geçici olarak çalışıyordu. Nasıl büyümüş, yakışıklı bir genç olmuş. Bazen görüyorum çocukları bahçede . Hep bu anı aklıma geliyor sadece gidin anlamında camı tıklıyorum koşarak kaçıyorlar peşlerinden bakıyorum acaba bunların hikayesi ne diye düşünüyorum...