Geçmişim ve çocukluğum

Bugün havanın verdiği hüzünmü yoksa ben hala hazandan kurtulamadımmı..? Havaya bağladım bu gün gercekten İstanbulda kapalı bir hava var sanki havanın ağırlığı üzerime çöktü kara basan gibi..
Geçmişime döndüm geçmişim evet geçmişim helede çocukluğum ne güzel günlerdi o günlere özlemle daldım havanın verdiği kasvetle.
Gözümün önünden sanki bir filim şeridi geçti.birden kendimi Kumkapı tren garında buldum.Çocukluğum Kumkapı sahillerinde geçti o güzel ve mutlu günler.....
Ve yükledim tüm anılarımı geçmişimin trenine,seslendim makiniste.
-Haydi yol al.....!
diye başladı rayların üstünde yürümeye vagonlar doluydu anılarımla.Bazısı yüreğimi yakan bazısı gülümseten bazısıda beni mutlu eden.Anılar ah anılar.
Elimle yükledim onca yılın anılarını yüklerken vagonlara anılarım içimden kopuyordu tüm organlarım anılarımı değil sanki bedenimi yükledim.
Gözümün önünden geçiyor bir filim şeridi.
Kumkapı garında yükledim trene ayrılmak zordu,ayrılmam gerekiyordu,sadece çocukluk anılarımı birakmak istedim çocukca yaşanan o güzel anıları.
Makinist duymuştu seslendiğimi yol almaya başladı, birden bende hızlandım inat etmiştim tüm anılarımı göndermeye birden mutlu olduğum o günleri geri almak istedim kapanmak üzre olan vagonlardan birine kendimi attım.Girdiğim vagonda geçliğim vardı sordum ona nerde çocukluğum diye-!
-arkadaki vagonda koşturuyordu, dedi
Bırakmak istemiyordum bana mutluluk veren o anıları gönderemezdim bilinmezliğe.
Tren kanatlanmış hızla gidiyordu birden arka vagonda buldum kendimi küçücük bir kız örgülü saçlarıyla bana gülümsüyordu o mutlu gülümsemesinin sebebi çok sevdiği kardeşi yanındaydı onunla elele tutuşmuş okuldan geliyordu.Kardeşini cok seviyordu birden diğer vagonlardaki seslerin çoğaldığını duydum.Sanki onca yılın anıları üstüme geliyordu.
Bir anlık mutluluğu yine bana cok görmüşlerdi.Çocukluk anılarımla yan yanaydım onları alıp kendimi trenden atmak istedim.İnmek istiyordum üstüme gelen anılardan kaçmak istedim elimi attım çocukluk anımı alıp atlamak istedim.
Birden kendimi yeşilikler içinde buldum ve önümden hızla kanatlanmış gibi bir tren geçti gitti.Anılarımı yolcu etmiştim tekrar dönemiyeceğim geçmişimin kah karanlık,kah aydınlık ve mutlu günlere.
Tekrar dönemiyeceğim biliyorum ama asla hayatımın en güzel anlarını unutmayacağım...

Tülay İçen