Gelecek

Bir çift göz... İnsanın hayatında her şey bir çift göz üzerine kurulu aslında. Doğduktan sonra gözlerini açarsın ilk. Kendi gözlerin. Sonra bir çift göz daha görürsün. Annenin gözlerini. Her şeyden çok onlar vardır o an hayatında. Çok uzun süre boyunca da o gözlerin içine bakarsın. Hayatın oradaymışcasına. Sonra sana senden çok kıymet veren bir insanla daha tanışırsın hayatında. Ailenden sonra o girer hayatına. İlk dostundur o kişi. Dostların bakışlarının ne kadar değerli olduğunu anlarsın zamanla. Düştüğünde elini uzatır ve o gözlerle bakarlar sana. Zor anında yanında olan o gözlerdir. Unutamayacağın gözler. Ondan sonra. Belki de yıllar yıllar sonra... Bir çift göz daha görürsün. Kahverengi, ela, mavi, yeşil... Belki ikisi de farklı renkte. Ama bir çift göz daha girmelidir senin hayatına. Hayatındaki nefes alış verişin kadar, yemek zorunda olduğun bir lokma kadar ihtiyacın vardır o gözlere. Yağmurun olurlar fakat onlara bulut düşmesin istersin, rüzgarın olurlar fakat onlar üşümesin istersin, denizin olurlar ama asla ıslanmasınlar istersin, gecen olurlar kararmasın istersin. Sen olurlar, herkesten her şeyden çok sen olurlar. Öylesine sen öylesine sen olurlar ki hayata başladığın ilk saniyede açtığın gözlerini unutursun o gözlerde. Öylesine senin içindedir ki onlar için içine sığmaz çıkarır o anda sana en gereksiz gelen yanını verirsin onlara. Kalbini... Kalbinin yerine bir çift göz koyduğunda o gözler yokken sen de yoksundur artık. Acır. Hani derler ya; sol yanın kanamaz ama çok acır. Acıya alışırsın. Yalnızsındır artık. Bir çift göz uğruna onları unuttuğun için kendi gözlerin bile küsmüştür sana. Göremezsin. Nefesin tıkanır. Nefes alamazsın. Bir sigara yakarsın. Çekemezsin... Boğazında düğümlenir. Elinden hiçbir şey gelmez. Ayağa kalkarsın. Kendini sokaklara atarsın. Yürürsün. Koşasın gelir ama yürürsün. Saatlerce, belki günlerce yürürsün. Yorulursun, acıkırsın, susarsın ama sadece yürürsün. Kafanı kaldırıp gökyüzünde yağmuru görsen o gözler gelir aklına. Tenindeki rüzgar olduğunu düşünürsün o gözlerin sonra. Denize bakıp denizdi onlar diye fısıldarsın usulca. Sonra... Sonra gerçeği anlarsın. Onlar sadece geceydi her zaman. O kadar geceydi o kadar geceydi ki ışığı karanlık olan birisi bile kalamazdı o gecenin içinde çıldırmadan. Aklını kaçırmak üzereyken birdenbire bitiverir her şey. Ruhun ölmüştür artık. Uzaklarda yaşayan kalbin ölmüştür. İçinde yaşayan çocuk ölmüştür. Sadece nefes alırsın ve yaşarsın. Sadece o saniyeyi yaşarsın. Geleceğin olmadan geleceği umursamadan. İhtiyacın da yoktu çünkü. Kimse de söylemez zaten herkesin dilindedir sadece o "gelecek, gelecek"... Fakat kimse gelmeyecek... Beklenilmediği yere kimse gelmeyecek.