Geri geldin

Nihayete ermişti tüm kaçışlarım. Karşılaşmamak adına attığım taklalar sona ermişti. İşte karşımdaydın. Söylenecek ne çok şey vardı hâlbuki. Aradan geçen onca zamandan sonra ilk karşılaşma. Bakışlarındaki öfkeyi görmemek için kör olmalıydı insan. Sessizliği tek cümleyle bozdun.
'Demek geri geldin?'
Ve yine derin bir sessizlik. Başka tek cümle söylenilmedi tuhaf bir huzursuzluk ve kaçamak bakışlar. O birkaç dakikalık an sanki geçmek bilmedi..Belli belirsiz bir mimik ve baş eğiş gördüm, yanımdan öylece geçip gittin. Bağırıp hakaretler savurursun diyeydi tüm beklentim. Hemen kendimi, tek sığınağım kendime ve dış dünyaya yabancı hissetmediğim tek göz oda evime attım. Henüz yaktığım odun sobasının hemen yanı başında oturmuş o anı yeniden aklımda canlandırmaya çalışıyordum. Aklımı bir anlığına toparlayabilsem belki başarabilirdim. Ama ne mümkün!
Düşünebildiğim yegâne şey kulağımda onlarca farklı saatin, susmayan alarmları gibi çınlayan soğuk sesinin mi, yoksa o an ellerimi ve yüzümü yakan ayazın mı canımı daha fazla acıttığıydı.
'Demek geri geldin.'