Gitmelisin

Ben uzun zamandır görmedim seni. Kaybolmuştun puslu hayellerimde. Yakalamıştım ellerini. Bıraktın beni uçurumlarda. Ben seni gördüğüm için sevinmiştim belki ama kalbim daha da sevinmişti dudaklarımdan. Sen bana sarılınca bitti heyecanım. Aşk bu kadardı iki insan arasında. Seviyordun ölesiye. Fakat gerçeklerin acısını dindiremiyordu bu sarılmalar. Bir çocuk gibi mızmızlanıyordu kalbim. Susmuyordu içimdeki bütün notalar ve hep sana çıkıyordu teker teker kapılar. Heyecanım üzerimden alındı sanki. İlaç gibi gelse de bu sarılma zamanın hızla akıp geçmesi engel oluyordu her zaman aşka. Dursaydı da olmazdı ki yaşam. Anlam vermiştim düşüncelerimde ki şarkılara. Seni benden alan hain eller şimdi seni benim üzerime salmıştı. Sen geçmişi unuturken hayalinde ben ise hep arkanda bir yerlerdeydim. Hep seni sevdim. Fakat gölge düşürdüler seni bana. Şehirler uzak olsa da kalpler birdir yıkılmaz asla. Fakat sen şehirlerin uzaklığını bahane kıldın aşkımıza. Şimdi git! Arkdanda hüzünlerini, mutluluklarını al da git! Çık hayatımdan. Bu gönül hem ağlar hem güler çoğu zaman. Seni sevmişti cahilce. Düşüncelerim değiştikçe o da değişti. Gitmelisin artık kalbimden. Acı çekmemin bana daha kolay gelebilmesi gibi tıpkı.