Gölgede Gölgelenenler

Hayat, güneşle beraber cömertçe doğarken üzerimize, mahrum bırakarak kendimizi birçok güzellikten, gölgesinde kalırız mutlulukların..Karanlıkta olan, aydınlığı bilmediği gibi, kalbi aydınlananlar da anlayıp tarif edemez bu talihsizliği..Hastanın halinden hasta anlar kabilinden, gölgelikler buluruz kendimize, kendi cinsimizden..Başkaları karamsarlık dese de biz, gölgelik sayarız bu mahrumiyeti..

Bir de memnunmuş gibi halimizden, gölgeleniyoruz deriz bahsi geçtikçe ima ile..Güneşi anladık da, gölgelerin altında gölgelenmeyi, nasıl izah edeceğiz kendimize?..Kendimiz değil miyiz bu kara bulutu ısrarla üzerimize çağıran?..Doğmak istedikçe güneş üzerimize, kendi eliyle bahtını dağlayan?..

Gölge, mahrumiyettir bu anlamda..Gölge, gölgelenmektir birçok şeyden..Kendi irademizle teperiz güneşi öyle ki..Davet ederiz üstümüze karamsarlık denilen şeyi..Arada ince bir çizgi kalır..Işığı arayanlarla, karanlığa bulananlar..Kimse kabul etmek istemez gölgede kaldığını..Hep başrolde olmak isterken, kendisini yapayalnız bıraktığını..

Karanlığını görmek için her insanın, önce aydınlığa çıkması gerek..Işığı anlatmak isteseniz böylesine, gölge etme! der belki de size..Gölgelenmenin farklı boyutu bu olsa gerek..Kişi, gölgeyi kendine, güneş bile sayabiliyormuş demek..
...

Gölgede, gölgelenenler, içten içe güneşi özlerler..Bilmezler ışığın kendileri olduğunu, yine de ışığa methiyeler dizerler..Ya da anladıklarında çok geç olur..Adına tecrübe derler, elleriyle diktikleri talihsizliklerin..Solmasın diye güneşte, ihtimam gösterirler, gölgeler içinde..Oysa en çok güneşte renklenir çiçekler..Işık ve suyla beslenir tüm tazelikler..

Etten kemikten bedenler kadar ışığa muhtaçtır ruhlar..Ne kadar inkar etseler de, ortak yaşamlara meftundur aşıklar..Siz aşkı bir başına mecnunluk mu sanırsınız?.. Asıl mecnunluk; ışığından mahrum bırakıp Leyla'yı, gölgelerde avare dolaşmaktır..Oysa hep Leyla'ya bulunur kabahat..Leyla'yı yalnız bırakıp, "çöle vurulan" Mecnundan bahset!..

Gölgeler içinde, gölgelenenler, bir ömür yalnızlığın asaletinden söz ederler..Oysa tahammülleri yoktur bir kişiye daha..Kendilerinden kaçarken bir ömür, bir tantanaya daha..Bir başınalığı övenlere anlatmayın güneşi..Aşığım deyip kaçanları, bir tutmayın asıl mecnunlarla..Mecnun; aşk içinde hakkı bulan bir yanıyla..Bir yanıyla Leyla'yı arayan, sabırla..Aşıklar, hem korkar mı güneşten?..Işığı bulunca bir kere, yolun çetinliğinden..
Aşığım demesin gölgeye meftun olanlar..Bencilliği gölge yapıp aşkına, bir ömür bekleyeceğim diyenler..Onlar ki sevgiliyi değil, yitirdiklerini arıyorlar..Bu yüzden güneşten kaçıp, gölgelere sığınıyorlar..
...

Oysa, gölgelikler geçicidir..Güneşin harareti yakınca ruhları, kısa süreli bir kaçıştır..Kimseler istemez aslında hayatın gölgesinde kalmayı..Gölgeler içinde "saklanmak için" bir ömür, ışıksız kalmayı..En çok istediklerimizden kaçıştır, gölgeler..Olmayınca bir anda kendisine küsmeler..Başkalarını ışığa layık görüp, kendini beğenmemeler..Hep gölgelerin etkisiyle değil mi, bunca sersemlikler?..

...
Ey kendisini gölgesine hapseden serseri!..Gölgelere kaçarak, gölgeni saklayamazsınki..Bırak ardından gelsin gölgen..Bırak gölgelemesin artık seni, bu eskimiş düşüncen..Sevdiklerinle arana gölgeler germe artık..Ardından gelen sevdiklerini hep sen seçme artık..Seçip, seçilmeye gelmedik aleme..Üstünlük iddiasıyla çıkmamalıyız semaya..

Ey güneşe söverken, güneşini gölgeleyen!..Bırak doğsun güneş, sen gibi, sabaha..Bırak aksın hayat, olması gerektiği gibi..Sen de ışığa gülümse, arınıp gölgelerden..Sen de yollara vurul, emir gelmeden ötelerden..Güneşlensin artık kalp denilen evler..Girmesin içine bencilliği sevdiren, şeytani nefesler..İşte sen, işte ben..İşte biz, hepimiz..Işık dolu, aşk dolu, sevinçliyiz..