Gönderilmemiş Mektuplar II

04 Şubat 2009




Birbirine yaklaştıkça iten uzaklaştıkça kendine çeken iki mıknatıs gibiyiz. Ya da satrançta bir taraf şah deyince diğerinin hemen kendini kurtarmaya çalışması gibi(!)(garip değimli?) oyunun bitmesini istemeyen arada mızıkçılık da yapan iki yaramaz çocuk gibiyiz aslında.

Ne zamandır söylemek istediklerimi yazıyorum şimdi. Yinede bende kalsın bir süre. Ne me lazım ilerde aleyhimde delil olur belki;

Aslında aşk var.
Ama bizim denizlerde yaşanan gelgitler denizin mehtaba olan aşkına benzemiyor nedense.

Neyse gelelim haleti ruh-iyemizin özetine(yazımızın amacına yani;)ne oluyor da biz böyle yakınlaşıp sora birden uzaklaşıyoruz? Ne oluyor da böylesine tuhaf bi yakınlaşma yaşıyoruz? Anlayamadım.

Bildiğim tek şey bu bir süre daha böyle gidecek.(ben kendimi ne kadar tutabilirsem o kadar uzun bir süre;)

Bu defa güzel olacak ama eminim. Bu defa kesin anlayacağım artı kutuplar neden itiyor birbirini çözeceğim;

Biz söz var çok sevdiğim bu günü onunla bitirelim.

DÜŞLERKEN GÜZELDİ YAŞIYORUZ TUHAF...

İlerde bu yazdıklarımı sana okutmak dileğiyle