Gül Bakışlım

Dönüşü olmayan bir yolculuktaysan eğer, sakın arkana bakma gidemezsin.Ve eğer dönmeyeceksen bekle beni demeyeceksin.Ki dediysen mutlaka döneceksin.
Göze alınmış ölümler vardır her ayrılıkta.Tutulan oruçlar vardır, verilen sözler.Ve bir de kalbin kaldıysa sılada, daha bir yakar vuslatın ateşi.Beklenmeyen hayallere gebedir zaman.Tamam anladım dönmeyeceksin
Bana yine yalan söyledi içimdeki ses.Gelir dedi,bir gün mutlaka gelir.Yalanmış...Yokluğunda yok olmakmış payımıza düşen.Sadece gece değil, gündüz bile karanlıkta kalmakmış.Ateşsiz yanmakmış.Mehtapsız gecelerde med cezirlere sitemle bakmakmış.Boğazımda düğümlenen kelimeleri geri yutmakmış...Karamsar satırlarımı isyan sanma yaradana.Hüzünlü bakışlarımı hep kederden sanma.Tamam kabul biraz buruk gülüşlerim.Ama anla ne olur,yetti artık kaybedişlerim.Yavaş yavaş bir boşluğa kaysada düşlerim,ben hep ölümü yokluğunla eşlerim.
Hüzne sarı rengini giydiren şairler, bir beni yazmadılar, bir beni anlamadılar yada anlayamadılar.Zaten beni sen bile anlayamadın.Belki de ben anlatamadım.Beceriksiz denemelerimdi yazdığım mektuplar.Şu an onlardan birini tutuyorsun.İstersen cevap da yazma, canın sağolsun!Bırak aksın gözyaşlarım.İlk değil ki bu kahroluşlarım,sızısı çöktümü ayrılıkların, faydası yoktur şarkıların.Ve şarkılar,aciz kalır, anlatamaz beni.Sonra, katili olduğum umutlar yeşerir bahçelerimde.
Ey kalemim! artık sıra sende!..Ben susuyorum,sen haykır boşluğa yalnızlığımı.Hiçbir silgi silemesin yanlışlarını.Sığındığım defter yaprakları, ne olur vermeyin sırlarımı!..Acı veriyorsa gerçekler, bir yalan da siz uydurun laşkalaşmış zihinlere...Ve sen! Bu da benden sana son hediye.Kıymetini bilmesende...