gülün solması

İlk bahardı, marttı ama soğuktu yeryüzü yeni yeşeriyordu
Tıpkı onun güneşe olan aşkı gibi; ansızın hava karardı bulutlar geldi, karanlık bastı, kuşlar korktu
Yüzlerdeki menekşe tarzı gülüşlerin yerini karamsar ifadeler aldı
Akşamdı sank!
Karanlık devam ediyordu ama sabahtı
Söylenenler anlaşılmıyordu;
Karanlık devam ediyordu.
Sadece gülün istemesiyle güneş gelmezdi. Gül başına gelecekleri anlamıştı. Adeta yalvarıyordu
Güneşe
Gül biliyordu birlikten güneş doğacağını daha önce yaşamıştı aynı olayı, aynı korkuyu. Hatırlamak istemiyordu
Birden soluk alamadığını anladı, sanki sararıyordu
Güneşşiz kalmak onu bu hale sokmuştu
Ama gül gamsız güneşin umrunda bile değildi
Adeta ruhunu almışlardı hissetmiyordu sanki

Ansızın bir hal oldu!
Yağmur gibi yaş damladı gülün gözlerinden
Damlalarla birlikte bulutlar çekilidi, güneş yüzünü
Gösterdi .
Gül son damlasını toprağa verdi hayata dönmek için
Güneş zamanla oynuyor gibi güle yaklaştı; öğlen olmuştu ve şöyle dedi:
-işte geldim senin için burdayım söyle ne istersen yapayım
Dedi
Ama gül üzülerek uykudan uyandı
Yaşadıkları bir rüyaydı
rüyada olsa güneş zamanla oynayarak geri gelmişti
Ama ne fayda gül sararmıştı!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

cmrtsi 02:44