Günün Hesabı
Doğan günü hesaba çekiyorum her tan attığında. Nereden geldin, ne verdin geçtiğin dağlara , gözlerini yaktığın çocuklara? Soruyorum ne getirdin bu gün bana? Sabah haberlerine, öğleye , akşam haberlerine kulağımı tıkayayım diyorum olmuyor. Nefes almak için cam açmak perde aralamak ya da avazın çıktığı kadar bağırmak yetmiyor. İnsanlar akılsız bir hızla tepe taklak sona yuvarlanıyor. Arada bu düşüşe aldırış etmeyip yürüyen var, düşenleri tutmaya çalışan, hatıralara sımsıkı tutunup ayak direten, ne olduğunu anlamadan savrulan...
İşte o yürüyenler dünyanın derdini yükünü çekenler. Dünya halkının anası babası gibi onlar. Onları yorulmadan çalışırken, gece boyu düşünürken görürsünüz. Dikkat çekmezler çoğu zaman köşelerinde didinir dururlar. Sanki insanlığa umut nafakası dağıtırlar her gün doğumu.
Yolun sonunda bütün insanları, kadınları ve çocukları tutup öpecek, geçti artık diyecek gibi, yaralarımıza bakıp üfleyecek sıcacık avuçlarını bastıracak gibi.
Temennim odur ki çok olsun onlardan...İnsanlık çok ağır yaralı.
iyi ki varlar ... Evet, çok olsunlar
İnsanlık ciddi derecede ağır yaralı, hep lazım yolum sonunda 'korkma' diyecek tarzda insanlar; var olsunlar hep... Güne düşen denemenizi tebrik ederim sayın Yağmur Bulut,
Saygımla...