Hasret

Yalnızlık başa vurmuşken gene, hasret alevlenir birden. Nereye baksan, nereye gitsen kimse olmaz ondan başka. Fakat görülemez o asla bize. Bir defa ! Sadece bir defayı hatırlarız. Hasret kırar kapımızı karşı koyulamaz bir şekilde.

Unutulmazdır, asla unutulmayacaktır. Sonsuza kadar gitsek, sonsuza kadar sürecektir bu özlem. Nafile.. Sadece özlem vardır zaten. Ne o, ne ondan bir iz.. Tek bir an bize yaşatır özlemi.Tek bir an hatırlatır bize onu. Koşulsuz, sımsıkı sarar bizi duygular. Deiştiremezsin, inkâr edersin ama değiştiremezsin. İşte budur hasret.. Akıldan çıkmayan bakışlar, asla vazgeçilmeyen gülüşler birikir yürekte.

Ne olursa olsun yılmaz insan, ulaşır ona. Gölgesini bile görmek yeterlidir bize. İçimizi ısıtır zaten onun varolduğunu bilmek. Ulaşır elbet bize de. Yaşamaya bu yüzden söver belki de insanlar; geç ulaşır bize onun varlığı. Peki ya bu hayat olmasa ? Çok mu güzel olacaktı ? Mümkün mü olacaktı onu görmek ? Lâkin fark vardır arada. Tek bir fark; hayatın her anını anlatırken bize yaşamak, tek bir anı hatırlatmış bize hasret..