Hayallerimi Kim Ç/aldı?

Hayat ne kadar zor acaba ? En zor hayatı kim yaşıyor yada ?
Hayat benim için iki dudak arasındaki ince çizgiyken senin için dudaktan ibarettir belkide ? Hayat kimi için para kimi için şan şöhret kimi için aşk...
Benim için ne mi ? Bilmiyorum ki benim hiç hayatım olmadı mesela...
Benim için mutluluk en son okudugum romanda yazan sıradan bir kelimeydi, huzur en son izledigim filmde söylenen sözlerden biri, aşk ise şarkıları süsleyen en ünlü kelimeden ibaret daha fazlası olmadı olamadı hiçbir zaman...
Söylesene insan ne için yaşar? Tekrar tekrar ölmek için mi yoksa mutlu huzurlu bir hayat yaşayıp bir defa ölmek için mi ? Ben tekrar tekrar ölmek için yaşıyorum işte benim haytım bu. Yaşadıklarım kader yaşayamadıklarım hayal değil keder ... Ben sana hayatımı yaşadıklarımı içinde bulundugum durumu tam olarak anlatmıyorum öyle sandıysan kusuruma bakma. Ben sana her gün tekrar tekrar öldügüm hayatımın harflerin kelimelerin ve cümlelerin anlatabildiği kadar özetlemeye çalışıyorum. Hepsini anlatamam sende istesen anlatamam bende istesem anlatamam çünkü kelimelerin anlatmaya yetmediği bir hayat benim hayatım. Kelimelerin anlatabildigi kadarını bil sen gerisini anlatmamı istemessin zaten. Anlatabildiklerimi yazarım anlatamadıklarım için bir daha yutkunurum onlar dilimden kalbimdeki yerine düşerler bir kez daha ve ben bir kez daha ölürüm olur biter.
Benim hiç hayalim olmadı beceremedim kuramadım. Bana hayal kurmayı ögretmediler, hayallerin yıkılacagını ögrettiler, hayalde bile mutlu olmamı istemediler, hayalle olsun mutlu olmaya çalıştığımda yıkılacağını bile bile neden kuruyorsun dediler. Bana hayal kurmaktan çok hayal yıkmayı ögrettiler.
Mutluluktan hiç bahsetmek istemiyorum. Hiç mutlu olmadığımdan degil bende mutlu oldum. Mesela en son hatırladıgım mutluluğum yedi yaşımdayken erken kaybettiğim babamın hediyesi oyuncak arabamda kaldı. Babam o hediyeyi aldıgı gün sevinmiştim en son ve en son o gün sevilmiştim. Bir daha babam gibi sevilmedim ben çocuk gibi sevinmedim ben. Diyorumya benim için mutluluk en son okudugum romanda gecen sıradan bir kelimeydi ve hep öyle kaldı.
Ama yinede benim için üzülme olur mu ? Zaten ben üzül diye degil mutlulugun huzurun sevginin aşkın sevdiklerinin ve zamanın kıymetini bil diye anlatıyorum. Herşey gelip geçici geldigi zaman geçmeden kıymetini bil fırsatını degerlendir, sonradan pişman olma olur mu ? Çünkü pişmanlık caresi kalmayan dönüşü olmayan bir çıkmaz sokaktır, o sokaga girme benim gibi ölürsün. H.D.