Hayat Kırıklıkları

Bugün psikolojim sağanak yağışlı...Parçaları eksik puzzle gibiyim...İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor.

Kırık dökük sözcüklerim, cümle bile kuramıyorum bir araya getirip. Sesim dilime düşmek istemiyor.

Tam kırılma noktasındayım hayatın...Yorgun bir ruh var bu bedenin içinde, dışarıdan bakılınca görünmeyen.

Hayat ile aram iyi değil bu aralar. Hayatın yalan ve yapmacıkları yoruyor beni. Her gün farklı bir şey canımı acıtıyor. Sever gibi görünen insanlar, yaşanmamış temiz düşlerin yok olup gittiği çirkef hayaller ve bir dakikada yerle bir olan, yıllarca biriktirdiğim güven duygusu...

Mutluluk nerede bu hayatın içinde...Aşk, sevgi, dostluk, insanlık nerede...Yalancı tebessümler serili yüzlerde. Para ile ölçülür oldu insanlık. Dostluklar menfaatlere dayalı. Her çiçekten bal almak oldu aşkın t/adı.

İyi olmak mı, kötü olmak mı daha zor bu hayatta.

Çok şey bazen hayat, bazen de hiç bir şey. Büyük bir sessizlik, kocaman bir boşluk... Toz pembe kimi zaman, kimi zamanda toprak rengi... Hayat işte...

Kendim bile beğenmedim kurduğum cümleleri...Gözünüze verdiğim rahatsızlıktan dolayı, özür dilerim...

Dedim ya, bu gün psikolojim sağanak yağışlı.