Hayatımız Kocaman

Keşke hep küçük kalabilseymişiz.Hayat hep keşkelerle dolu olsaydı ancak bunların hepsi olabilirdi.Neden böyle bir başlık attım?Çünkü büyüdüğümüzde masraflarımız daha çok ve de kendi başımıza attığımız adımlar kısalıyor.Küçükken büyüklerimiz hep sorardı.Büyüdüğünde ne olacaksın?Ve bizlerde büyümüş küçükler olarak ben polis,ben doktor,ben vs. olmak istiyorum derdik.Ben kendim olucam diyen bir çocuk varmı?Yok.Çünkü küçükken hepimizin idealinde bir meslek vardı.Evet gerçektende artık büyüdük.Anne,babalarımız bize hala küçük gözüyle baksalarda artık büyüdük.En azından elimiz ekmek tutabilecek.En azından anne ve baba parası yemiyeceğiz artık.En azından....
Büyüdük diye sadece bunlarmı mesele edilecek konular değil tabikide.Büyüdük hiç mi aşk yaşamıyacağız.Hiçmi aşık olmıyacağız yada olunmayacağızmı,sevilip veya sevmiyeceğizmi?İşte niçin küçük kalmak istediğimi,istediğinizi anlıyabiliyormusunuz;?Sevipte sevilirsen o ayrı boyut ama ya tersi olursa sevip sevilmezsen ya da severken seviliyor zannedersen o zaman hapı yuttun işte.Artık hergün hangi şarkılar hoşuna gider o ruh haliyle kimlerin canını yakarsın ya da ne biliyim derdini yalnızlığınlamı paylaşırsın orasını bilemem..
Tabi birde sevipte söyleyemeyenler vardır.Hergün söyliyeceğim artık bugün deyip süslenirler,püslenirler, erkekse;parfümler,joleler vs. ondan sonra tam söyliyecekleri sırada yanına illaki birkaç kişi gelir ve onu sizden alıkoyarlar.Sizde bu kız-erkek beni sevmiyor diyip yanından hiçbirşey olmamış gibi uzaklaşmaya çalışırsınız ve de her söylemeye gittiğinizde hep bir talihsizlik olur.Sizin kaderinizdir o ve artık onu görmek değil ona selam vermek bile istemezsiniz.Ama içinizdeki bir ses de "ah,keşke onu bi kere daha görsem der,bi kerecik daha.. "
Sadece aşk mı hayatımızın büyüklüğünü ifade eden değil tabikide sevinçli olduğumuz zamanlar hüzünlü olduğumuz zamalarda olucak yeri geldiğinde ama bunların hepsi biz büyüdük ya onun için oluyor bunlar zannedicez.Küçükken ne ağlardık ne de sevinirdik(hüzüntü ve sevinç).Çünkü o zamanlar bilemezdik,göremezdik ne güzel yaşardık.Birisi öldüğünde veya birisine sevinçli bir haber geldiğinde büyüdüğümüzde aklımızda bişey kalmıyacağı için neye üzülücem neye sevinicem ayırt edemezdik.Keşke hep küçük kalsaymışız,keşke...
Artık hayatımızdaki keşkeleri kaldıralım ve hayatımıza bakalım hiç kimse diğer kişi için yaşamıyor herkes kendi için çabalıyor.Çabalamaya çalışıyor (burası için değil).Ve şunu unutmayalımki hergün yeni bişeyler koyarak hayatımıza devam edelim vede bu yazıyı okuduğunuz için teşekkürler bunlar genelde yaşanan şeyler olduğundan böyle birşey yazmayı istedim.Hayatımız bu kadar kısa değil tabikide ama özetle bunlar yazılabilir.Hepinize çok teşekkür ederim okumaya çalıştınığınıız ve okuduğunuz için................