hiç değilse ben alışana kadar...

Ağlıyorum sessizce? İçimde garip bir duygu var, ürpertiyor bazen. Ne yapmam gerektiğini bilmiyorum, yardıma ihtiyacım var ama yardım edecek kişiyi bulamıyorum? koşuyorum evde, kaçıyorum neyden olduğunu bilmeden.. dedim ya garip bir duygu... kapı çalıyor birden, koşuyorum belki sen gelmişsindir ümidiyle ama karşımda seni göremiyorum, kimseyi göremiyorum? çığlık çığlığa bağırmaya başlıyorum, karanlık ve sessiz sokaklarda koşturmaya? oysa bilirsin korkarım yalnızlıktan ve sessizlikten? görüyorsun işte sensizliğin daha ilk gecesinde neler yaşadığımı.. oysa ben sana o kadar yalvarmıştım beni bırakma diye? ama dinlemedin, arkana baka baka çekip gittin..
Söylesene sevgili şimdi ben nasıl yaşarım, nasıl katlanırım sensizliğe.. bu karanlık gecelerde tek başıma nasıl uyurum? Cevapsız kalıyor bütün sorularım, korkuyorum sevgili çok korkuyorum? hiç değilse ben sensizliğe alışana kadar yanımda ol, yine beraber uyuyalım, alışınca söz yine gidersin?