Hiçbir Şey

I.

Hastanenin önündeydi, yaşlı bir adam, bankta oturan yaşlı bir adam

genç bir adam yaklaştı yanına, oturdu banka, çekinerek yanaştı yaşlı adama

yaşlı adam sessiz, çok sessiz, zaman gibi; genç adam da öyle, zaman gibi

vazgeçti soruyu sormaktan, zamana kapılıp sürüklenerek ağaçlaşmaktan

-yaşlandırıcı bir şeydir, sorulmak istenen soruyu sormaya çalışmak.-

  Birine duyması istediği soruyu sormak, kolaydır, bireyin zaman kaybetmesine sebep olur; birine duyması gerektiği soruyu sormak, zor olandır, bireyin zaman kazanmasına sebep olur.

II.

ağaçlar, yeşillikle örtünmüştü ancak zaman, hiçbirliliğiyle ilerlemişti:

Dökülmüştü ağaçların yaprakları, gökyüzüyse istemişti yer çekimini reddetmeyi.

Bank aynı bank, ağaç farklı ağaç; genç adam farklı, yaşlı adam aynı

''İçtin mi ilaçlarını, yaşlı adam?'' dedi, genç adam, çekingin bir ses tonuyla

konuşmadı, yaşlı adam, bunun üzerine bir yaprak kondu oturdukları banka

hep bu ânı beklermiş gibi, yaprağı eline aldı ve çevirdi sonbaharımsılığını;

önce damarlaştı sonra sonbaharlaştı yüzü; önce hatırladı sonra unuttu

''İçtiniz mi ilaçlarınızı?'' dedi, bir adam, sıradan bir ses tonuyla

  Bir uykuyla unutulur her şey ya da her kimse. Çünkü unutmak en kolay ulaşılabilir ve en etkili ilaçtır.

III.

çıkardı cebindeki notları ve okudu yazılanları, yaşlı adam

aldı elindeki notları ve okudu yazdıklarını, sıradan adam

  Düşünmek her zaman gerekli değildir ancak düşünmenin vakit alabileceğini bilmek her zaman gereklidir. Dolayısıyla kendi kendine soru sormak, riskli bir iştir, basit bir yapısı ve büyüleyici bir etkisi vardır; aldatıcı, gerçekten koparıcıdır ve bir gerçekliğe hapsedecektir soru soranın kendisini. Onu delirtecektir ya da sağlayacaktır deli olarak anılmasını en sonunda.

IV.

ağaçlar yeniden yeşermişti -zamanın uğursuz muhafızlarıdır, ağaçlar.-

gökyüzü mutluydu, olmaması gerektiği kadar mutlu

zaman hiçbirliydi, olması gerektiği kadar hiçbirli

hiçbir şey, yine hiçbir şeyin umurunda değildi:

Bedenler yaşlanmıştı, düşünceler de.

  Her gün düşünen en erken yaşlanacak ve unutkanlaşacak olandır, buna göre. Bu demek değildir ki zaman, en az düşünene bağlıdır; en az düşünen, en mutlu olacaktır ve bu yol, cesareti olmayanlar içindir. Zaman, bağımsızdır, bir gerçektir, bir gerçeklik değildir ve bir gerçek, ancak kimseye ait olmadığı müddetçe gerçek olabilir. Zamanı kontrol edebilseydim, herkesi kölem yapardım; zamanı kontrol edebilselerdi, herkes onların köleleri olurdu. Çünkü bu, benim gerçekliğim olurdu; bu, onların gerçekliği olurdu.