Hiçlik

Kendime bu soruyu sormam hele ki şimdi ne garip bir ironidir ki, ama sordum bir kere...
Kim olmak vardı bu hayatta ?

Düşünmeden cevap vermek istesem kendimi bir kahramanın yerine koymak isterdim... Sanki onun derdi yokmuş gibi.

Oysa hayatta hatası cefası olmayan kişi , kendi olmaktan o kadar mutlu iken neden bu soru sorulaki...

Evet...tamda tahmin ettiniz gibi.... Ben, benden mutlu değilim ne yazık ki....

Bir sürü hayatta, zamanlar yaşadım... Hatıra defterimse bomboş şimdi...nedense herkezden kaçar oldum...varsa yoksa bir oğlum ve gırtlağıma kadar boğulduğum borçlarım....hayatla iki kutu ilaç arasında yaşamakta olduğum zaman....

Ne kötü ki ne harcanan zamanın ilacı var
Nede güzel ölümün

Yazdıklarım ve yazmaya bile korktuğum yaptıklarıma kısmet demekte var kaderde...ama hepsi palavra olur son nefes çıktımı .... gittiğin yerde yemezler anam babam derler adama... sen ye sıç sonra kader de...adama sorarlar hesabını...ve ordan bir ses yükselir ateşi harlayın verin odunu geldi bizim sol omuzu yüklü.....ve yanlızlık kaplar her yanını orda başlarsın kendinle ve geçmişinle hesaplaşmaya....

ben bunu bir avuç toprak üstümüze atılmadan önce yapmak istedim....
yaptıklarım af edilsin değil amacım ki kırdıklarım af etse , o afetse, vicdanım yandıktan sonra gerisi palavra...onu anladım.

belki bu yazılarımda sizde kendinizi bulursunuz....
bulursanız bulanlardan günahlarım için özür dilerim
hazırmısınız
okumaya
başlıyorum

( HİÇLİK ) BÖLÜM 1