İçimdeki Yalnızlık

Yağmur hep hüznü çağrıştırıyor nedendir bilinmez..Gözyaşları gibi düşüyor damlalar, toprağa..Güneşli günlerin aksine hüznü misafir ediyor gönlüm de.Oysa nicedir alışık yağmura..İçimdeki yalnızlık, dışımdaki kalabalığa galebe çalıyor bir kez daha..

Güneş, yağmur..Hüzün, sevinç..Ne çabuk yer değiştiriyor aynı karede..Bir çocuğun düşünce ağlaması ve bir oyuncakla sevinmesi kadar kısa geçişler sanki..Yeni günle gelen sorgulayışlar..Düşüşlerden sonra inadına gülümseyişler..

Hayat; çözdükçe açılan bir bulmaca değil..Yaşadıkça soruları ve sorunları artan garip bir karmaşa..Sadece sorundan ibaret demek, nankörlük olur hayata karşı..Hayat, sorunlara bakışımızın altında yatan arayış ve çabamızdan ibaret..Gayreti olmayanın nasibi de yok öyleki..Aramaktan habersiz hayatların, sorun sanmaktan başka her şeyi, bir meşgalesi yok..

Eskiden soruları çözdükçe, gerçeğe ulaşacağımı düşünürdüm..Oysa hayat, tekrar eden sorularla çıktı karşıma her defasında..Dersine iyi çalışan bir çocuk olmak yetmedi..Ders dışı sorularla kaderlerimiz, bilinmeze sürükledi bizleri..Her şeyi çok iyi öğrendğini düşünen bizler kaç kere yanıldık hayat bilgimizde..Öyle zamanlar geldi ki, deneme yanılma yöntemi bile çare olmadı yenilgilerimize..Denedik, denendik..Aşılması ve anlatılması zor süreçlerden geçtik hepimiz..

Sürprizleri bile kontrol etmek isterken, kader; perdeler koydu önümüze..Beklemenin ve sabretmenin güzelliğini keşfettik zamanla..Her şeyi kontrol edemeyeceğimizi öğretti yaşam tecrübelerimiz ,nice engellerden sonra..Ne kadar özgür olduğumuzu iddia etsek, biraz esirdik işte..Bir şeylerin ya da birilerinin esiri..Kendimize göre haklı gerekçelerimiz vardı hepimizin..O'nsuz.. diye başlayan kırık dökük cümlelerimiz..Bütün kırıkların sahibiydik..Terketmedi bizi yalnızlığımız..Ya da bütün kırıkların bir parçası..Hayal kırıklıklarının, değişmez alıcısı..Kimseye vermek istemedik, kırılmışlığımızı..Gün geldi kimseyle paylaşmak istemedik, içimizdeki kalabalığı..Böyle daha şen, daha gizemliydik zira..Kabuğunda daha güvende, daha cesurduk içlere çekildikçe..

İçimdeki yalnızlık haykırıyor, dışımdaki kalabalığa..Yalnızlığın büyüttüğü çığlıklar ses oluyor anlamlı kalabalıklara..Paylaşarak kurtuluyor her insan aslında içindeki girdaptan..Kendine yettiğini sandığı, yalnız kalabalıklardan..İçinde büyük fırtınalar vardır her insanın..Yalnızlık sandığımız şey, içte birikmiş gürültüler..Biz susturmak istedikçe, büyüyen haykırışlar..

Sessiz çığlıklar anlatır bu hali en iyi..Bağırırcasına susmak, getirir mi geriye maziyi?..Hep eskiyi ararken, kapıldık mazinin seline..Aklı dünlere emanet hallerimizle, yüreğimizi yitirdik bir yerlerde..Şimdi çekip alsın bizi sevdiklerimiz, bedenimizin ve ruhumuzun erişemediği yerlerden..Bakalım hep beraber, elimizde yüreklerimizle, aynı pencereden..

Hayat gülümsüyor kalemlerden..Yazdıkça umut devşiren yüreklerden..Paylaşmak bunun adı, farklı dizelerden..Başka başka sanılsa da hepsi de yalnızların sinesinden..Yazdıkça, anlamlı kalabalıklara yürek açan bir topluluk..Paylaştıkça, gönül hanelerini mutluluğa çeviren, yürek yolcuları..Temiz kalpleri bulmak onların işi..Güzel konukluklar, bir ömür onların meşgalesi..Yalnızlık kalır mı onlarla düşünce yola?..Kalpler bunalır mı dökünce yüreğindekileri hecelere?..

İçimdeki yalnızlık, ışığa doyuyor bir kez daha..Güneş gecikmiyor işte yine..Ama vaktinden önce doğmamaya da yemin etmiş bir kere..Yürek pencerem aralanıyor ışığa doğru..Ruhum parçalarını topluyor ışıkla beraber..Gökkuşağı eşlik ediyor, damlalardan sonraki neşeye..Farklı renkler dökülüyor hüzne aşina evime..Mutluluk diyorum adına bu parıltının..Raflarda tozlanmasına aldırmadan mazimin..Boşver diyorum!..Gökyüzü sana yeter..Taze renkleriyle yeni insanlar, tanınmaya değer..Kucak açmak gerek biliyorum güneşe..Kabuğundan sıyrılmak gerek her şeyden önce..Loş odalardan geçiyorum..Tozlu raflardan..Sevmeyi bilen yüreğimle ben güneşi seçiyorum...Yeniden...ler eşlik ediyor bu şarkıya..Seviyorsan sen de, yeniden başlamaktan korkma!..