İğde

Neden hissedemiyor kalbim; yarısını kaybetmiş gibi neden böyle perişan? Hecelerin sessizliği gecenin sessizliğini neden bastırıyor? Şimdi susmaktayız yanlış kalplerin bile ışıkları bize kapalı. Hangi fırsatı kollasak mutlulukla, bizim adımız birbirimize hep yalnızlık... Neden gözlerim hep dolu dolu yağışların süresi kısaldı oysaki. Mevsim artık ilkbahar...

Hangi boşluğa takılsam niçin hep kendime düşüyorum? Sevgi dolu dünler bugünü kıskandırmakta ısrarlı; kalbi nasır değildi çocukluğumun, sevgiye nazır temiz tebessümler biriktirirdi. Şimdi nasıl olacak da kabullenecek gerçekler beni?

Bırakmakta güneş ellerimi sıcak olmadan daha kalbim soğutuyormuş bu yanlış iklim.
Neden buruk tebessümlerim söylesene çok sevmekle hep mi yanlış yaptı kalbim?

Unutulanlar unutuldu neden kendimi hatırlamayı da unuttum sanki? Neden bu kaygılar nasıl da kırık bir yanı kalbimin... Hazan güneşi çökmüş, bulut kardeşliği tesellisiyle terki diyar etmiş sevmeyi... Yapma, bir daha sevmezsen ben yaşayamam. Bir daha öyle delice atmazsan nefes aldığımı anlayamam. Neden korku dolu kalbim?

Aşk dolu şarkıların intiharına şahit olmak hayata küstürdü mü ki? Küsme, barışırsak sevebilirim. Sevmek istiyorum, sevilmek istiyor tükenen ruhum; tamamen ve gerçekten...
Yalnızlık özlenen değil biz ona çoktan kapıları kapattık bedenen ve ruhen... Üzülme, kalbim neden üzülüyorsun? İzin ver bana sevelim, yoksa iznin; seni kendimden söküp atmasını da bilirim.