Kahve

Şimdi pencereyi açsam olsa olsa bir güvercin girer içeriye. Sonra ben gülümserim.O bana bakar.Ben sessizleşirim.O dinler.Gider bir kahve yaparım.O buharını sever.İlk kez bir güvercinle tanışıyorum, fazla ilgisizim bilirim.Bu ilgisizlik kahveden gelir çünkü ruhunu da kokusunu da paylaşamam kimseyle.O yüzden terk etti belki hayatımdakiler.Onlardan olan birkaç şeyi bir kahve fincanına sığdıramadım diye.Oysa ters fincanlardan bir hayat tahmini yapabilecek zamanlarım da olmuştu benim. O şekillerin içine senden benden az şey katılmamıştı. İnanmanın işimize geldiği zamanlarda, gerçeğin biraz daha uzak ve duymak istediklerimizin yanı başımızda olduğu zamanlarda...
İki vakte kadar görünen yolları haklı çıkarmak için kendime bilet kesmedim belki ama yol işte umutlandırıyordu insanı. Belki gelir ya da belki giderim diye.
İçimin kararması her zaman doğru gelirdi bana. Söyleyene hayranlık duyardım. Dibe çöreklenen telve gerçeğini yadsıyıp beni de o karanlığa inandırdığı için.
Haneme doğacağı iddia edilen ay hep aynı yerinde dururdu mesela. Her gece pencere diplerinde ellerimin yamacına düşmesini beklerdim onun. Sonrasını bilmediğim bir hevesti benimki.
İki kişinin arkamdan konuşması gizliden hoşuma giderdi. Acaba ne konuşuyorlardan ziyade zihnimde isimler belirirdi aniden. Kimlerdi onlar? Ben ne kadar önemliydim. Çünkü kimsenin kendine dair söyleyecekleri yoktu bu dünyada; bir aradalardı ve beni, bendekileri konuşurlardı hep.Gururluydum.
Balıkların kulaç attığı fincan kenarlarında beliren yunuslar bir kısmet alametiydi. O günden beri bir umut belirmişti yüreğimde.Kanat çırpmasına benzeyen bir hareketlilik olmuştu sanki.Yunuslar neden kendi sularında yüzmez de gelip benim fincanıma konardı ki? Neden bulmalıydı buna, şöyle afilisinden bir neden. Yürek kabarıklığını giderecek, göz aydınlarını getirecek, duymak istediklerine ön ayak olacak birkaç esaslı neden...Yoksa pek yaşanmazdı buralarda.Çekip gitmek de olmazdı.Sonra sana inanmayıp sensiz kalmak da olmazdı.Bir orta yol buldum kendime. İkimizin yerine, iki fincanın yan yana duruşundaki yalnızlığı çekerim ben içime.Her neyse..Her neyse..