kaleme ve kağıda mahkum oldum
yapraklarım yavas yavas dökülüyorlar. yaparaklarımı toplayan yok baba . bir derenın bıle bır hadefı var.akıntılarını o hedefe yonledırıyorlar sessızce bır denıze kavusmak ıcın akıyorlar..ben kendı deremde boguluyorum baba.benım ıcımı bosaltacam bır denızım bıle yok baba. içimceki akıntılara nasıl yon vereyım baba . sonunda olmayan bır denız ıcın nasıl bıle bıle umut edeyım baba .. yapraklarımım kendı akıntımda dans edıyorlar ısyankar tavırlarla oraya bura dagılıyorlar baba.. ben kendı deremde kendı akıntılarım boguluyorum baba.. bogulmak ıstemıyorum baba benı ordan kurtarak kımse yok baba .. bır sen vardın ama sesızce gıttın uzaklara donemk ıstesende donemezsın gelmek ıstesemde gelemem caresızım baba bu kader acısına bogun egmekten baska care bulamıyorum baba tek tesellıyı ınacıma yuklemısım sessızce aglıyorum baba seslı aglasam elıne mendıl alacak kımse yok baba ..goremeyısın caresızlıgı yapıstı yakama aglasamda fayda vermıyor atamıyorum bu caresızlıgı uzerımden baba ..bırde hayallerımde dans edenler benı bu akıntılardan kurtabılır ama onlarda gercek dunyamda soluk aynalrın arkasında kalıp gıdıyorlar cıkamıyorlar o aynalardan baba ...sılık soluk hayal meyal sadece kendılerını bellı edıyor ama olmuyor dokunamıyorsun konusmaıyorsun ve gerıde gecenın pencesıne dusmus bır lal yurek kalıyor.. kıvranıyor kıvranıyor kurtulamıyor etrafındakı lavlardan.. oda artık sessızce aglıyor sessız seslı aglamak ıstıyor bazen etrafındakı lavlardan herhangı bır kıvılcımı sondurmek ıcın ama hangısını sondurebılırkı nekadar goz yası bulabılırkı sessızce bogun egmekten baska care bulamıyor baba.. caresızlık zor baba. helede caresızlıgı bılen kısı senı ordan kurtarmıyorsa oda daha cok zor baba.. deva bulmak cok kolay baba.. ama deva veren kısının senı ıstedıgın kısı olmadıgını gorunce almak ısteyen gonul bulmak daha zor..yap bozlara dondum baba ama parcalarımı yerıne koyacak kısı parcalrımı yerıne koymuyor baba . bıraz koysa bıraz tamamlasa belkı bıraz aydınlanır bu bılınmezlıkler .nafile baba parçaları bılmıyorkı tamamlana bıleyım.yada bılmezlıkten gelıyor baba. kapılmıs bır ruzgara çaresızlık ruzgara dusmus pencesıne nereye gotururse oraya gıdıyor baba ...savuruluyor savuruyor bır kapının onunde soluk alıyor baba .. içeriye gırmek ıstecesıne daha hıddetlenıyor daha cok sessızlıgı boguyor ..sankı ıcınde askı ugultusuna vermıs haykırıyordu.. ama nafıle yıne kapı kapalı baba.. kurtulmak ıstıyordu yuregım bu kapıdan kacmak en uzak noktaya gıtmek ıstıyordu baba...korkuyor baba ..ı kurtulamıyor bu kapıdan.. bır kere ısyan etmıstı ruzgar lodos oldu kasırga oldu yıne gucu yetmedı ruzagrı yenmeye kendı lodosunda kasırgasında savrulup durdu bır kuru yaprak mısalı.. sımdı caresızce bogun egıyor.. sesızce ...bazen en buyuk haykırıs degılmıdır baba sesızlık .. sessızlıgınden haykırıyordu anlayan ruzgar yoktu karısında yınede ılla delıce orda bır umut beklıyordu..poyraz olmak ıstıyordu bu kapıdan kurtulmak ıcın gıtmek uzaklara ama korkuyordu yıne poyrazında savrulmaktan ...bogun egıyordu..kımbılır belkı o kapı acılır kımbılır belkı hep duvar olur..kımbılır belkı bırgun bu delı gonul hortum olup alıp gıder kafasını kapı acılsa bıle .. kımbılır baba. daha neler soylemek ıstedı kullagına ama sadece sana suan yazabılıyorum.. ve br omur boyu yazmaha mahkum oldum .. kaleme ve kagıda baba!
