Kalp Mutfağı

Tuzunu ilave ettim yalnızlığımın; sensizliğin şekerini karıştırdım. Profiterollü içlenmişliğimi çırptım, kek hıçkırıklarım gözyaşlarımın şemsiyesine takılıp düştü.

Elimde değil, severken acıdığım ruhumdaki seni; kedilerin miyavlarına, köpeklerin hav çığlıklarına ittim. Isırmaz kimsesizliğimin tereddütsüz korkusunda sessizliğime kimsesizliğimi arkadaş bildim.
Gidebilirsin; hiç gelmediğin hayatımın can acısından; bir de seçebilirsin çok sevmeyi, bana hor gördüğün kalbinin mutfağından...