Karanlığın Yalnızlığı

Karanlığın içinde kaybolmak istiyorum bu gece..kaybetmek derken kendimi de mi kaybedeceğim yoksa sadece kendimle mi baş başa kalacağım bilemiyorum..karanlık derken neyden bahsettiğimi hissediyorum fakat anlatamıyorum..anlatamadıkça ulaşıyorum belki de o karanlığa..ama anlatmaya çalışıyorum işte..anlatmaya çalışmasam anlatamadığımı anlayamayacağım..karanlık derken ben,gecenin ötesinden bahsediyorum..-oysa biz hiç geceden karanlığı görmedik,hissettik belki fakat neyi hissettiğimizi hissedemedik..-öyle bir karanlıktan bahsediyorum ki o karanlık geceyi aydınlatacak..-oysa geceyi sadece ay aydınlatır değil mi?..-

Aydınlık olan her şeyden ve her yerden kurtulma isteği belki de bu..gerçekten de tüm aydınlıklardan kurtulursam o karanlığa erişir miyim,bilinmez..bilen var mı?..yok mu?..ölüm mü?..ölüm götürür değil mi o karanlığa beni?..ölümden başka yolu yok mu?..ben ölürsem,bilmiyorum ki düştüğüm karanlığın farkında olur muyum..hem yazamam da o zaman konuşamam..o karanlığa eriştiğimi anlatamam erişemeyenlere..başka yolu yok mu bunun?..vardır belki,arayan bulur..arayan oldu mu?olduysa bulan?cevap versene ne biçim yalnızlıksın sen!benim bildiğim bütün yalnızlar bilge oldular,sen niye konuşmazsın ki benimle..anlamadınız galiba bu yalnızlığı tanımak isteyen okuyanlar..bilmem nasıl anlatsam size onu..

'yalnızlık paylaşılmaz paylaşılsa yalnızlık olmaz..' dedi şair..derken paylaşmadı mı onu..kurtulmak mı istedi o zaman bu yalnızlıktan..ondan mı yazdı bu dizeyi,bilinmez..kendisi de bilmez..bilse yazmaz yoksa yazar mı,o da bilinmez..her şair her yazar paylaştı yalnızlığını benim gibi..amaçları neydi,amacım ne,bilmiyorum fakat hepsi de arkasına daha anlaşılmaz daha anlatılmaz bir yalnızlık bıraktı..kimi aşk'tan yara aldı kimi ölümden..ama yalnızlık aynıydı..bilmem bunun tarifini..bilmem nasıl anlatsam..tarifi galiba yaradılışta gizli..giz-li..sır-lı..

Hangi sırra erişebildik,hangi gize erişebilecek kadar yürekliydik..karşımıza çıkan onlarca ayrı yoldan hangisini seçebildik,hangisi doğruydu bilemedik..kimimiz seçim yapmadan kaldı olduğu yerde kimimiz ardına dönüp önceden aydınlattığı yollara döndü..kimimiz de aldı eline fenerini tuttu bir yolun yolunu..yol tutanların hepsi anladılar ki her yolun bir sonu vardı..yol tutanların hepsi anladılar ki hangi yolu seçerlerse seçsinler yanlış yapacaklardı..ya olduğu yerde duranlar..onlar hep kendi kendilerini yediler..en kötü karar bile kararsızlıktan iyiydi öyle derlerdi ama karar veremediler..oldukları yerde kaldılar..geri dönenler,aydınlattıkları yollarda güvenle yürüdüler fakat başlangıç noktasında takılı kaldılar..ötesi karanlıktı..o yol da bitmişti..yaradılışın sırrında durduk işte..hepimiz..herkes..şimdi nasıl anlatmalı bu yalnızlığı?

'ama yalnızızdır bilirsin..gitsen de yalnız kalsan da..' dedi şair..kalanlarımıza bakalım bir de gidenlerimize..giden bir parça bıraktı yalnızlığından bizlere kendimizinki yetmezmiş gibi..kalan da paylaştı bizimle,kurtuldu yalnızlığından..her geçen gün kalanımız gidenimiz olursa ulaşır mıyız o karanlığa?cevap ver yalnızlık!daha kaç giden lazım kaç kalan?kaç acıya daha tutunmalı yüreklerimiz?..

Düşünmek..hep seni düşünmek yalnızlık..yaptığımız şey aslında hep seni düşünmek..korkularımızın temelindesin sen..birini severiz korkarız kaybetmekten oysa hayat onsuz da yaşanır ama sen çıkarsın hemen karşımıza değil mi?..nefessiz bırakırsın sahibinin ruhunu hemen oracıkta..sonra aşk derler bir de bunun adına utanmadan..unuturlar hemen seni..anne derler baba derler aile yani..ne çok severiz biz onları ama kaybedemeyiz korkarız yine..kaybetsek sonu yine sensin..söyle bana hemen şimdi cevap ver neden?neden sürüklersin ki insanları uçurumlara..neden aratırsın geceden ötesini hemen şimdi cevap ver neden?..sus tabi..susmaya devam et sen..sustukça daha çok çekeceksin çünkü beni içine..işte o bahsettiğim karanlığın içine..

Bu nedenlerin hiç sonu olmayacak..ben neden dedikçe daha çok öleceğim..ben neden dedikçe daha çok seveceğim seni..ne düşündüm biliyor musun?aslında senin adın yalnızlık olmamalı..yalınlıktan doğan bir şey değilsin ki sen..şair en kalabalık yalnızlığım derken sanmıyorum ki yalınlıktan bahsetsin..sen bu yüzyılın hastalığısın..sen,en değer verdiğini sonsuzluk kadar içine çekerek onu mezara götüren yüreksizler gibi bir şeysin..kin kusuyorum aslında sana..kinim de sevgimdendir bilirsin..aman saçmalıyorum galiba..

hadi gel susalım oğuz..hadi gel başımızı koyup koltuğumuzun altına gidelim o karanlığa..ötelerin ötesine giden yola en yalın halimizle,çırılçıplak çıkalım..yürüyelim gerekirse koşalım..yorgunluktan ölelim ama yine de dönmeyelim o yoldan..sonunda ateş olsa da..vakit susmak vakti oğuz..bırak onlar konuşunlar..

Seviyorum seni yalnızlık..
Seviyorum seni karanlığım..
Seviyorum seni hayat..
Seviyorum seni ölüm..

Hepinizi çok seviyorum..

Neyi sevdiğimi de tam bilemiyorum baksana..bilinir mi?bilinmez mi?

Boşver..

Hadi Eyvallah..