Karanlık Odalar

isyanlarda yüreğim af etmeyeceğim zamanı. b enim için ilerlemedi. gözlerime kızıyorum! neden ağlıorlar sanki herkesin derdi vardır belki. neden böyle oluyor neden...
elini uzatan yok sanki.dşünemiyorum artık sesssizce ağlıyorum sadece. koskoca bir boşluktayım sanki. aydınlanmayacak bu dünyam yada
aydınlanmayacak odalr. kocaman oda nasıl aydınlanır. mumlar fayda etmez elvette. ama idare etmem lazım mumlarla. en azından hiç karanlıkta kalmıyorum. gecelerime bir kaç ışık süzülüyor. yani bu karanlık oda kalbim ve zihnimse bu mumlarda bana sevgisini veren bir kaç kişi. boş beyin sokaklarım boş dünya bence. daha bir iki gün önce sırf gıcıklık olsun diye gülümsediyim hayattan bıkkınlık geldi. gülümsemem kayboldu. kirpiklerimde bir kaç damla göz yaşı.
belki bir gün, belki bir gün başarırım. bence karanlıkta kalmaktan iyidir. günün birinde birde bakmışımki ben,i sevenlerin sevgi ışıklarıyla dolup taşmış yüreğim.
şimdilik gülümsemem gerek gülümsüyeyim ki hayata gıcıklık yapabileyim.