Keskin Bir Kılıç

Ülkemizin tozlu sokaklarında her gün ,her an yüzlerce çocuğun yetenekleri biraz daha köreliyor.Hayata tek yönlü bakmaya zorlanan bu çocuklar  büyüdüğünde insanlığa kinini kusuyor.Kurdukları hayeller tek tek yıkılıyor.İşte bu çocuklar kendi zamanları geldiklerinde hayattan zevk almayan ,robotlaştırılmış birer bireyler oluyorlar.Kalıpların dışına çıkmaya cesaret edemiyorlar.Çocuklarımızın hayata olan tüm bağlarını keskin bir kılıç kesip atıyor.Ve bu kılıç günden güne bileniyor.Her an gençlerimizin cesur yürekleri biraz daha kırılıyor,bakış açıları biraz daha daralıyor.Ve umutsuzluk ülkemizde sirayet eden bir hastalığa dönüşüyor .Bu kılıç ağızdan çıkan bir kelamdır.Bir kelam nasıl bu kadar güçlü olabiliyor derseniz milyonlarca insanın umutsuzluk çığlıkları gençlerimizin kulaklarında yankılanıyorda ondan.Bu kılıcı köreltmenin tek bir yolu var.Bu kılıca kalkan olabilecek tek bir şey var oda sevgi... İşte o sevgi öyle bir duygudur ki gençliğin kanayan yarasına ilaç gibi gelir.Bizler  artık bu kılıca dur demeli ,gençliğimizin sesi olmalıyız.Siper almalı ve o cesur yüreklerden kaybolan umut ışığını yeniden yakmalıyız.Gençlik artık hayellerini saklamak zorunda kalmamalı ,en önemlisi özgür olmalı bunlar sadece kağıtta kalmaması gerek.Bizler icraate geçelim ki atamızın umut ışığı olan gençler parlasın ve geleceğimizi birer yıldız gibi aydınlatsınlar.Mevlana'nında dediği gibi kötülüğü ,cahilliği  gece gibi örtsünler.