Köprü

Büyük hayallerle çıkıyorum yola.Kırık bir kalp ve üzgün anılar olsa da aklımda, odak noktamı başka bir yere çevirmek zorunda kalıyorum.Yaşadıklarımdan bir nebze olsun uzaklaşabilmek için sınırlarımı zorlarken,galiba en zor yaz beni bekliyor.Hiç alışık olmadığım şeylerin zevk vermesinden biraz tedirgin de olsam,yapmak zorunda olduğum için alışıyorum. Hayallerimden uzak bir yerde de olsam,sabırla koyuluyorum uzun yola.Çok güçsüz olduğumu fark ederken bir bir karşıma çıkan zorluklara nasıl dayanacağımı düşünüyorum.Çevremde herkes bir tavsiye veriyor,herkes yanımdaymış gibi konuşuyor fakat zaman geçtikçe yapayalnız olduğumu anlıyorum.Yolda ilerledikçe ufukta bir köprü gözüküyor.Hayallerime ulaştım zannedip,seviniyorum. Yaklaştıkça bir yoğunluk başlıyor,meğer tek hayal kuran ben değilmişim diyorum.En bunaltıcı bir gecede trafiğe takılıyorum.Hayallerim beklerken "köprüden önce son çıkış" yazısı çarpıyor gözüme.Öyle çok bağlanmışım ki hayale,bu yazıyı önemsemeden biraz daha yol alıyorum.Sonradan fark ediyorum ki gerçekten uzun zaman olmuş kendime vakit ayırmayalı.Düşüncelerimin arasından birkaç duyguyu seçmeyeli uzun zaman olmuş.Vücudum monotonluktan sıyrılıp epinefrin salgılamayalı uzun zaman olmuş.Bir ara etrafıma bakıyorum,tatlı bir rüzgar okşuyor yüzümü.Yavaşça sallanırken köprü, özgürce uçmamı sağlayan kanatlarımı kaybediyorum sanki.Öyle yavaş geçiyor ki dakikalar uyuyamıyorum,bunalıyorum. Ne kadar vakit geçti böyle bilmiyorum.Kırılarak,üzülerek de olsa ulaştım köprünün sonuna.Kendimi kaybetmiş de olsam kısa bir süreliğine huzura ulaştığım için şükrediyorum.İçimden bir sese kulak veriyorum ve aylardır hasretini çektiğim ferahlatıcı bir uykuya dalıyorum..