Kör Bedenler

Biri gelse,
Çekip alsa beni benden.Nefesimi kesse hani yanındayken ateş topundan geçebilecek cesareti verse bana.Ruhumu ruhuna eş kılsa.Gecenin kıyısında hep aklında ben olsan.Ellerimi yüreğinde ısıtsa.O baksa ben görsem.Ona 'nefesimsin' diyebilsem.Attığım her adımda, aldığım her solukta onun adı bir dua gibi düşşe dudaklarımdan.Kuyularında kaybetsem saflığımı.Cümle başlarına düşsem ömrümüzü, demiştim ve umutlarıma ışık tutan yüzün hayatıma girdi. Bulmuştum seni.
Düşümde, bir çocuğa 'ne kadar seviyorsun' diye sorulduğunda ellerini iki yana açıp 'bu kadar' dediğini hayal ettim.
Ve...
Bir o kadar özlemsin bedenime.
Bir uçurumun kenarında, rüzgar yüzünü yalarken, saçlarını okşarken dinleseydin söylediklerimi.
Hiç bırakabilir miydin ellerimi o zaman, bir o kadar daha aşık olurdun dudaklarıma.
Nefesimi hissetseydin yüzünde, karanlıklarda kalmazdın bu kadar.
Aptal!
Hiç düşünmedin, ne sen nede ben nefes alamayız
Yok olur bütün suretlerimiz.
Ellerimiz nasır,
Dudaklarımız lâl,
Gözlerimiz âmâ olur..
Sen gittin ya şimdi, zindanlarına yüz sürüyorum,
Kokunu rüyalarımda arıyorum
Aptal!