Koşullu Sevgi

Sabah suları, saat dokuz sınav başladı başlayacak. Ebeveynlerle beraber çocuklar bahçede yerini aldılar kapıların açılmasını bekliyorlar. Okadar heyecanlılar ki nerdeyse sınav salonuna girip çocuğunun yerine sınava girecekler ve başarı işte böyle olur diyecekler.

Oysa kimse kimsenin yerinde olamaz. Sınav heyecanı, psikoloji, gereksiz baskı çocuğu gelirim hattına takılmış piriz gibi silkeliyor. Bir taraftan, kuran cüzleriyle büyük anneler, öbür taraftan; bak sınavı kazanmadan çıkma diyen babalar. Benim oğlum doktor olacak diyen anneler. Kafası aşureye dönen çocuk sıva girince tıkanıp kalıyor.

Bunu bir prestij meselesi yapan aileler, çocuklarını manevi anlamda boğarken karşılarında sevgi şefkat bekleyen bir yavrucağın olduğunu unutuyor. Hırsları adeta gözleri kör ediyor.Hırs iyidir kişiyi hedefine ulaştırır ama her şeyin fazlası zarardır....

Allahın emaneti olan çocuklarımıza, hayatıta gücümüz yettiği nispette destek olmalıyız. Onları severek sayarak şefkatle hayatı öğretmek gelecek kuşaklara iyi birey olmak emanet etmeliyiz topluma......Mutlulukları, hüzünlerini birlikte paylaşmak en güzeli Çocuklarımızın da bir insan olduğunu unutmayalım. Yarının bireyleri bugünün çocukları..
Yaşadığımız hayat hangi asır olursa olsun, ortasını bulmak ve doğru olan sevgi ve şefkatle büyütmek en birinci vazifemizdir.
Nasıl güneşsiz hayat yok olmaya mahkumsa, sevgisiz ve şefkatsiz hayatta yok olmaya mahkûmdur.