Küçük Bir Oğlandım-2

İsmimi sordular ibo dedim. Tek bildiğim ve yazabildiğim şeydi ibo. Birde köpeğin en çok neresinden acı çekeceğini biliyordum o kadar. Gittik şefliğe. Çay getirdiler bana. Ayran felen içmiştim az da olsa çalışırken. Çay içiyordum ilk defa. Sıcacık ve tatlımsı bir tadı vardı. Yanıyordu bardak. Bırakmadan elimden yavaş yavaş içiyordum. Yine sormaya başladı polisler. Kiminsin neredensin ne yapıyordun sokakta. Anlatmaya çalıştım dilimin döndüğünce. Seni, dediler çocuk esirgeme kurumuna iade edeceğiz. Belki akraban bulunur. Yok abim dedim. Yok benim akrabam felen. İnanın ki yok. Burda çalışmama izin verin. Karnım doysun yeter bana birde burda yatarım. Başka birşey istemem. Omzumda bir el hissettim. Acıtmak yerine, o köpeği okşayan abi gibi okşuyordu beni. Başımla sürünmemek için zor tuttum kendimi. Çün ki köpekler hep öyle yapıyordu. Bende kalıyor ibrahim dedi. Herkez sustu birden. Heralde abileri felendi konuşan. Sonradan öğrendim ki Şef deniyormuş ona. Çocuk esirgeme kurumuna gittik ve önce kayıp ilanı verdirdik benim adıma. Adıma diyorum çünkü bende bilmiyorum soyadımı. İki hafta süresi varmış beni üstüne almak için. Artık Şef oğluydum ben. Annemde çok sevmişti beni. Küçük bir kız kardeşim vardı. İsmini sevda koymuşlar. Evde kaldığımız zamanlar hep onunla oynardım. Aramızda 3-4 yaş belki vardı. Abi diyiyordu bana. Abicim diyerek karşıdan gelmeye çalışırdı iyice iyileşen elllerime doğru. Koklardım kardeşimi sarılınca. Bebek kokusu ne de güzelmiş oysa. Ve işte o parka gittik bir gün. Anneannemin evinin hemen altındaydı park. O çocuklar ordaydı. İBO ölmüştü onlar için. Güle oynaya yaşıyorlardı. Annem simit aldı ikimize. Salıncağada biniyordum ve elimde simit vardı. Kardeşim ağlamaya başlamıştı. Elinde ki simidi atıverdi yere. Gönlüm maziyi hatırlayınca cız etti biraz. Ama tiksinmedim ondan. Babam=nerden geldiğini unutmamalı= derdi arkadaşlarına. Konuşurken babam sende polis olacaksın ibrahim dedi. Çok sevinmiştim o an. Zaten sokakları unutamayacak şekilde biliyordum. Tüm yattığım yerleri tek tek gezecek benim gibileri bulup yaşatacaktım bu dünyada. Hepsini polis yapamazdım tabi ama. Bir berber çırağı,bir bir terzi yamağı olurlardı nihayetinde. Anneannemin sesini duydum. Haydi oğlum, gidiyoruz artık deden çağırıyor. İndim hemen salıncaktan. Kardeşimide elinden tuttum ve koşturmaya başladık. Düşünememiştim sevdanın hızlı koşamayacağını. İkimiz birden yuvarladık yere. O gün gerçek insan olmuştum. Önde bendüşmüştüm. Ve annem ilk önce bana bakmıştı bir şeyim varmı diye. Düştük diyebilmiştim sadece. Yanaklarımdan öptü beni ve kaldırıp kardeşimin yanına gitti. Anneannem sevmeye başladı eğilipte yanıma. Nasıl şevkatti bunlar ALLAH'ım. Sonra dedem beni kucakladı ve gıdıklaya gıdıklaya arabaya götürdü. Dedemin evine doğru gitmeye başladık.

Not=Her şey hayel. Hayelimden hayelinize bir kesit o kadar:) Teşekkürler

el_deli
=Masa Başında=