meleklerin kanatları birbirine çarpınca ses çıkarır mı?

Bir nefes,bir nefesi ancak bu kadar hisseder...ancak bu kadar özler yağmur toprağını...bu kadar büker bir başak boynunu yüreğindekileri taşıyamadığında!
Meleklerin kanatları birbirine çarpınca ses çıkarırmış,acırmış onlarında canı umarsızca aşık olduklarında!gel gör ki bir meleğin bembeyaz kanatlarında saklamıştım sana ait tüm özneleri...üşüyen ellerimle kıyamamıştım sımsıcak yüreğine dokunmaya...sen öylesine saf,öylesine masumdun ki bende...kim kirletebilirdi suretini,yada kim farklı cümlelere dahil ederdi gözlerini?
Sonbaharı severdin...köşedeki banka oturur öylece izlerdin yaprakların nazlı nazlı süzülüşünü...bak!derdin...ne güzel yaratmış yaradan...kimi zamanda olmadık zamanlarda kendi kendine güler,şaşırtırdın seni öylece izleyen gözlerimi...ama her şeyinle güzeldin sen...
Şimdi...soğuk bir sokakta terk edilmiş zavallı bir çocuk yüreğim..gidişinin ardından günler geçmesine rağmen ilk günkü gibi acıyor seni seven yanlarım...
Bazı şarkılarda adın geçiyor...ağlamaklı oluyorum...zehirli bir sarmaşık gibi inadına sarıyor ellerimi sevdan..kıpırdayamıyorum!
Yüzlerce,binlerce cümle kuruyorum içinde sen geçen..aklımdan geçenleri yutuyorum bir bir...
Bak işte!yine yaptın..yine aklıma geldin benden habersiz...yine kırılan yerlerinden süzüldün kalbimin...
Yine ellerim başımın arasında..ard arda sigaralar,önümde bir sürü kağıt parçası...
Olmadı işte...binbir renkle başaldığımız o deli sevdayı büyütemedik çocukça.dokunamadık yıldızlara,omuz omuza yaslayamadık düşlerimizi....
Şimdi içimde bir deli sevda büyüyor.gözbebeklerim yanıyor teninin dumanından...
Gittiğin günden beri sancısı tutuyor gülümsemelerimin!
Anladım!...
Meleklerin kanatlarıda birbirine çarpınca ses çıkarıyor...
Anlayamazsın...şimdi içimde bir yerlerde oturmuş,çürümeye yüz tutmuş yüreğiyle BİR MELEK AĞLIYOR!!