Mutlu Olmak

Bugün düşüncelere dalmış yürürken 5 - 6 yaşlarında bağıra bağıra manganın dünyanın sonuna doğmuşum şarkısını söylerken buldum.
o kadar iç çektim ki onu öyle görürken keşke onun yerinde olabilseydim diye düşündüm keşke onun kadar umursamaz olabilseydim
keşke onun kadar mutlu olabilseydim keşke onun kadar masum olabilseydim keşke onun gibi hayata umutla bakabilseydim
keşke onun yaşında olup o yaşları bir daha yaşabilseydim keşke işte bu keşkeler bir araya geldikçe ne kadar kötü drumda olduğumu
bir daha düşündüm.beni böyle yapan neydi ölüm mü hayır değildi çok sevdiğim birini mi üzmüştüm hayır üzmemiştim ya neydi bu sorunum
neden böyle kendimi kötü hissediyordum, bu duruma anlam verebilmek çok güçtü şimdilik bu düşünceleri bir tarafa atıp o çocuğun
yanına gittim o mutluluğun pekişmesini sağlamak için elini tuttum o sıcaklığı tüm bedenime yayılmıştı sanki adeta ısınmıştım sanki
o tüm kötü düşüncelerim bir anda yok oluvermişti kendimi çok iyi hissetim sanki dünya benim etrafımda dönüyordu mutlu olmanın ne demek
olduğunu unuttuğumu farkettim gülümsemeyi unutmuştum hayatımda bu kadar mutlu olmamıştım belkide.işte o andan itibaren kendime söz verdim
hiç birşeye üzülmeye değmez her zaman pozitif düşünebilmeye çalışmaya söz verdim ve en önemlisi gözümden düşen o damlalara acıdım bugün
düşünebiliyor musun benim o düşüncelere güzel düşüncelere kapılabilmem kendime sözler vermemin ve kendimin mutlu hissetmemin nedeni
o masum çocuğun şarkı söylemesiydi, beni nasıl bulunduğum noktadan alıp uçurumlardan uçurdu hayatımda hiç bu kadar mutlu olmamıştım
çok mutluydum...