Neden Sessizlik

şimdi alıp başını gidiyor ruhum.. belli ki çok yorulmuş o da ...başka bedenlere taşınıyor,, benden koparak... 'beni de götür' diye çırpınıyorum arkasından... 'gitme' demiyorum , 'git' ama benide götür... bende çok yoruldum bu içinde bulunduğum karmaşadan..ne kendimden kaçabiliyorum ne de kendimle yüzleşiyorum.. susuyorum.. sakinliğimle sarhoş oluyorum... acı çekmeye mahkum bırakılmamı anlamıyorum... 'neden ben?' diye soruyorum.. ''neden sessizlik!''.. ve sonra yine kargaşa başlıyor zihnimin derinliklerinde... milyonlarca anı silip süpürüyor bütün sükunetimi, ve çirkinleştiriyor yaşadığım tüm güzellikleride... sessizliği arıyorum sığınmak için... çok zor oluyor kurtulmam, kendi karmaşamdan... sonra kucak açıyor sessizlik bana.. huzur buluyorum yarattığım yapmacık dünyamda... bir kez daha sahte gülücüğümü takınarak, tamamlıyorum mükemmel kız kostümümü... sanki hiç yaşamamışım gibi...