neden yazıyoruz?

bizi yazmaya yönelten:düşüncelerden ziyade duyguların doruk noktasına ulaşarak soyutluktan somutluğa dönüşüm yani paylaşma ve paylaşılma içgüdüsüdür diye düşünüyorum.Yazdıklarım duygularımdırda sanılmasın ki bunlar bir feryadın yansımasıdır.Bir nevi öyle olsa da kapanan kapılar yeni kapılara yöneltir insanoğlunu daima.Yaşanılan gerçekleri görüp farketmek insanı gerçek olan gerçeğe götürür.O da aradığımız gerçek mutluluktur.O öyle mutluluktur ki insanı bu dünya da yalnız bırakan, gurbette olduğunu hissettiren,hakır ızdırap doludur.Özlem dolu sınırsızlık dolu sevinç çığlıklarıyla dolu olan kendini arayış ve kendinde hapsettiğin o mükkemmelliyetin, o özün keşfedilmesi, bulunmasıdır."Bir ben vardır benden içerü"dekinin keşfidir o mutluluk.Ben gözyaşlarımla,çektiğim acılarla mutluluğu bulan ve paylaşanlardanım.Yaşadıklarımın anlamı,duygularımın özü gerçek... felsefenin yansımasıdır.Ve bunu keşfeden insanın artık volkan olduğunun göstergesidir.Yazmak bu yüzden kendine yönelip kendini keşfetmektir.