Nevi Şahsına Münhasır Gitmeler

Taşınıyorsun kalbim. Yolun uzun, yolun kendine ait ve yolun sessiz... Cebimden çıkarıyorum ben de; hayal kırıklıklarımı, acılarımı, geçmişimi, hiçbir yere ait olamayışımı, olmazlarımı...Sana bana fazlasıyla ağırlık yaptılar. Nerede olacağını nereye gideceğini sakın söyleme, yoksa seni bulurlar, yine en derin yerinden vururlar.

Tükendin kalbim. Özün hep taştı ruhumdan; lüzumsuz yalnızlıkların sana kenetlenen fedakârlığıydın. Artık sadece kendini düşünme vaktin. Bir kere değil mi hakkın? Bir kere var olmak için değil mi bedenimde yer kaplayışın? O vakit hakkını vererek yaşamalı...

Senden alıyorum kalbim; seni mutsuz eden her acabayı; yamalı yanın ilk gün tadında huzurlu şimdi. Seni kurtarıyorum. Üşüyorsun, üşüyoruz. Titreme hiç, korkma, kendine gel. Kalmasın o tiz çırpınışlarının muğlak ve mutlak harbi kendinle; affet kendini. Ben seni çoktan affettim. O kadar küçük ve o kadar yara bere dolusun ki şiltemi atsam üstüne, buna bile canın yanar. Hassas yerinden yaşama kalbim. Hırpalanırsın. Her öğün yer mi insan acıyı?

Büyüdüm. Doğruldum, yapbozun sen parçası bende tamamlandı. Sarılıyorum sana kalbim; okudun mu geçmişe Fatihanı?

Allah ve aklım kabul etsin. Yoksa birbirimizde nasıl tamamlanırız? Bir sahil kasabasına yerleş mesela, ört güneşi üstüne; bunca yıl üşüdüğün yeter. Derin bir nefes ve gökyüzünün umut renkleri, başım bir sonraki güne aklım başımda kimyacısı...

Sarıl bana kalbim. Nimetin deryası balıktır. Avlayalım mı denizden? Ama yemeyelim; yarına ve sonraki umutlara lazım olsun. Seni seviyorum kalbim. Yerin yurdumdur, vatanımın öz şarkısıdır yalnızca bende çalıp duyulan... Başkaları mı? Onlar da kim kalbim?

Hangi hikayenin öldürücü yanından fırlayıp yıprattılar seni? Hiç hatırlamıyorum. Sen de hatırlama kalbim. Unutmak balığını avladım; oltamın neşesine takıldı. Bu kez susmalıyız sahiden. Kimse duymasın bilmesin yerimizi. Acıya acıya biz diye bir şey kalmadı, korkuyorum benden gidersen diye... Git kalbim ama benimle. Yaşamak sade seninle güzel. Kıymetini bileceğim söz veriyorum kalbim; tavanın canı beni çekse de cehenneme kadar yolu var evlerin. Ben seninle senin evinde güzelim. Sevmekten vazgeçmedim sen de vazgeçme kalbim. Hikayesi mutlu sonla biten bir umut bir yerlerde vardır elbet...