öldürdüğüm sevginin bedeli

Bazen küs bazen buruk geçiyor burada zamanlar, dar hücremde küçük adımlar savuruyorum akşamın bittiği yerde. Düşüncelerim dağınık, aklım karışık. Hüzün kokuyor sigaramın dumanında, her aldığım nefeste sen varsın. Nedenleri sorgulamıyorum, keşkeler aramıyorum, acabalardan uzağım. Belli belirsiz kopmuşum kendimden, alabildiğine savurgan sözcüklerim. Tutmuyor parmaklarım var gücümle vuruyorum tuşlara, yazıyorum işte öylesine.İçimden geldiği gibi dokunmadan sözcüklerime özgürce.
Acı söyler şarkılar, şiirlerde hüsran vardır. Yüreğe dokunan yara kabuk bağlar, dizler titrer, beden savrulur. Düştü düşecek gibi, buz tutan eller birden terler, hani afakanlar basar ya. İşte öyleyim bugün, bir kez daha bükülen boynunum sancısını çekiyorum.
Sözcüklerimle öldürdüğüm sevgimi arıyorum boş mahzenlerde, kirli kadehlerin sarhoşuyum. Eskittiğim dünlerde tek var ettiğim sevgiyi bir hiç uğruna yok etmenin bedelini donuk gözpınarlarımla, yüreğime düşen yangınla ödüyorum.
İşte gün gülerken ağlıyor, kahreden saçmalıklara yenik düşerken ben pişmanlığımı yükleniyor, yitirdiğim sevdiğimi arıyorum.