Ömür Hızlı Adımlarla Gün Batımına Yürüyor

Kısa soluklu, uzun bir yoldur yaşamak.

Hayat denen zaman diliminde yeter ki, kendinle olmayı bil.

Hep yanında, yamacında kal, korkma!

Nefes aldığın her yeni günde

güneşi kucaklayıp, huzura sarıl.

Unutma!

Hayat hep tekerrürden ibarettir...

Bu gün yarına gebe, geçen her saat bir diğerine, hep böyle devam eder.

Birde duygu ve hislerimiz var, bizi biz yapan. İnsan olduğumuzu hatırlatan...

Bazen acı çekerken yarım kalan hikayemizin ardına saklı, yalnızlığımızla yüzleşmekte mümkün.

Hiç beklenmedik bir anda birde bakmışsınız ki, kendinizle yalnız kalmışsınız.

İşte böyle zamanlarda insan kendine omuz vermeli, kendiyle yürümeyi bilmeli.

Bu yolculukta bir tek sen varsın kendinle.

Her koşulda senin, sana ihtiyacın var. Güçlü olmak zorundasın!

Hayatın bana en büyük öğretisi, yaşadığım koşullar ne olursa olsun, çizgileri ve prensipleri olan biri olmaktır. Herkesin kolay ulaştığı olmaktansa, yalnızlık tercihimdir!

Bir kadın ve anne olarak değerli olduğumun farkındalığını hep yaşadım.

Bu yolculukta tek gayem kendimi bulmak ve kendimle yüzleşmektir.

Özgün olmak elbette kolay değil. Her zaman doğru bildiklerimi akıl süzgecinden geçirip uygulamaya çalıştım. Elbette mükemmel olma gibi bir derdim yok! Sadece kendim olma gayreti içinde, yere sağlam basarak, dik durmaktır amacım. Asla kimse için en değilim! En olma gibi bir kaygımda yoktur! Tek derdim kendimle. iyi bir insan olmak ve kalabilmektir. Her zaman empati yaptım, ön yargısız doğruyu, yanlışı bulmaya çalıştım.

Daha iyisini, doğrusunu ve güzelini kendim ve sevdiklerim için nasıl yapabilirim çabası içerisinde oldum...

Hayat felsefem doğruluk ve insan kalabilmektir!

Yaşayarak elde ettiğim en büyük kazanım bu olsa gerek...

Bu yüzden kimseden üstün görmedim kendimi ve kimseyi kıskanmadım! Aksine kıskanılan, taktir edilen oldum. Allah herkesin gönlüne göre versin. Herkes yüreğinin ekmeğini yesin. İnsanlar kendi çabası ve özverisiyle, öz benliğine kavuşur. Böylece kimlik ve kişilik kazanır.

Sarf edilen emekse, kararlılık ve azmin sonunda başarı kaçınılmazdır. Yeter ki yüreği güzel, vicdanlı bir insan olmaktan ödün verilmesin!

İnsan kendini ve nefsini terbiye etmeyi öğrendiği zaman, er yada geç vermiş olduğun emeğin, sarf ettiğin her çabanın zamanla kendisine büyük ödül olarak dönüşüne şahit olur.

Kendimle yaptığım yolculukta her ne aradıysam kendimde aradım, özümü dara çektim!

Bu yolculukta içimde ki o küçük kızı unutmadım! Onunla hep iletişimde kaldım. Bazen onunla yüzleştim, bazen de hesaplaştım ve kızdım. Yargılayıp, sorguladım ama, onun masumiyetini hep çok sevdim. Nefes aldığım sürece onun elini asla bırakmayacağıma söz verdim.!

Sonuç ne olursa olsun kaybetmeyi göze alarak kendim olmaktan vazgeçmedim.

Pişman mıyım?

HAYIR asla!

Benim savaşlarım ve yarışlarım hep kendimle oldu. Kimseye rakip değilim, kimseyi rakip görmedim.

Ben kendim olma yolculuğunda sadece kendimleydim. Bu güne kadar kazanmış olduğum her kazanımda varlığıyla hayatıma dokunan, bende iyi yada kötü anılar bırakan herkese teşekkür borçluyum.

Bu yolculukta en büyük pay kendime ait olsa da, onları unutmak haksızlık olur.

Kendime verdiğim değer, sevgi ve saygı için minnettarım! Bu benim kendime ödülüm ve ayrıcalığım olsun...

Her zaman olduğu gibi bu yolda korkusuzca, ardıma bakmadan yürüdüm. Herkese kulaklarımı tıkadım, insanların söylemleriyle değil kendi doğrularımla devam ettim. Korkmadan, şüpheye düşmeden, ben hep önüme baktım. Karşılaştığım kendimi eğri ve doğrusuyla kucaklayarak her haliyle sevdim.

Hiç bir zaman yanlışlarımın tutsağı olmadım! Yanlışlarımın yerine doğruları koyup, eksiklerimi tamamlamaya çalıştım. Yaşayarak kazandığım her tecrübe hayatıma yön verdi. Kısaca yanlış ve doğrularımın efendisi oldum.

Ne mutlu bana!

Kendim olma yolculuğunda kendimle yüzleştim, kucaklaştım.

Daha doğrusu kendimle barıştım. Her yaramı sevgiyle okşayıp, içimde ki boşluğu insan sevgiyle doldurdum. Dudak kıyılarımdan tebessümü eksik etmedim.

Hayatımın geriye kalanında yamacında huzur bulduklarımla mutlu olmak, sevgi içinde yaşamak tek isteğimdir...

Çünkü kısa soluklu, bu uzun yolda daha ne kadar ömrüm var bilemiyorum. Tek dileğim güzel ülkemde yarına dair kaygı ve endişe taşımadan huzur ve refah içinde yaşlanmak...

Sevdiklerimin gülüşüne bahar taşımak, mutlu olmak ve mutlu etmektir.

Ömür hızlı adımlarla gün batımına yürürken daha değerli oluyor. Bende bir birey olarak, "yaşam hakkı kutsaldır" kavramından yola çıkarak, kutsalımda özgür ve insanca yaşamak adına, yarını umutla emziriyorum. Umut yaşamın içinde.

Sevgiyle kalın. Ruh coğrafyanızda sevgi ve huzur konaklasın güzel canlar...