Özgürlük

Seviyorum özgürlüğü;

Seviyorum havada hafiften rüzgar estiğinde, bulut ve güneş gökyüzünü süslediğinde, bahar mevsiminde sokaklarda nereye gittiğimi umursamadan yürümeyi. Seviyorum en sıcak yaz aylarında, güneş ışınlarının tenimi yakmasını bile. Seviyorum kar yağdığında olduğum yere, soğuktan ellerimi hissetmeyene kadar kar topu oynamayı, hele de o kar İzmir'ime yağıyorsa. Bir tek yağmurlara alışamadım,ıslanmaktan hiç mi hiç hoşlanmıyorum, yaramaz bir çocuk gibi yağmuru sevmek istiyorum ama sevemiyorum 
Seviyorum, gecenin zifiri karanlığında, tek başıma korkusuzca karanlıkta kaybolmayı. En çok orda özgür olduğumu hissediyorum aslında. Seviyorum nereye gittiğine aldırmadan arabayla yolculuk etmeyi. Hele de son sürat hızlı gidiyorsa bu araba. Aslında en çok esen rüzgara meydan okuyarak, bedenimi kaplayan soğukluğa aldırmadan son gaz yokuş aşağı, motorla dolaşmayı seviyorum. Seviyorum denizin ortasında dilediğim yere kulaç atmayı. En sıcak yaz aylarında akşamüstü kanona binip, denizin derinliklerinde ilerleyip, birkaç saat ömrü kalan güneşin olduğu yere, ona yetişmek istercesine pedal çevirmeyi seviyorum. O muhteşem ışıltıya, güneşe bakarak hayaller kurmayı, huzuru hissetmeyi, hayat kavgasını sahilde bırakmayı seviyorum.
Seviyorum dilediğince özgür kaldığında kalemimin yazdığı, yüreğimden gelen her şiiri. Seviyorum sonunda acı verse bile düşündüğümü yazmayı. Seviyorum göz kapaklarım ağır gelse de sabaha kadar sevdiklerimle yiyip, içip, yorgunluğa yenik düşüne kadar bağıra çağıra şarkılar söylemeyi. Seviyorum zeki kahramanların olduğu hikayeleri, hatta o kahramanlar kötü karakterler olsa da.
Seviyorum en güvendiğim insanda, inandığım her şeyi, sonuna kadar, hayattaki herkese meydan okuyarak, deli cesaretiyle onu dünyaya savunmayı bile Seviyorum akıllı olmak yerine, deliliği seçip hiçbir şey düşünmeden pervasızca yaşamak düşüncesini bile.
Tehlikeli olan her şeyi seviyorum belki de. Belki de en çok uçurumun kenarındayken seviyorum özgürlüğü. Gerçekleşemeyecek tehlikeli düşüncelerin peşinden gidiyorum belki de. Bu yüzden seviyorum dilediğince iyilik, dilediğince kötülük yapan en zeki ama tehlikeli insanları bile.

Seviyorum dilediğim zaman, dinlediğim gönlü sevmeyi. Seviyorum gerektiği zaman ya da istediğim an o çok sevdiğim aşkı bırakıp gitmeyi, bana acı verse bile. Bir yüreğe bağlı yaşasa bile kalbim kimseye bağlı yaşayamaz benim benliğim. Çünkü ölümüne sevgiye inanmaz, sonsuz sevmek tuzak gelir bana. Belki de bu yüzden hiç bir yürekle beraber yaşamaya katlanamaz yüreğim.Tak edince canına, yanlış olan her şeyden çeker gider, geride kalana boyun eğmez, sevse de. Bilir çünkü, başka insanlarda kabul etmediği düşüncelere, sırf kendi istediğini almak için sabreder, ödünler verir kendinden.Ve yavaş yavaş bir şeyler kaybeder benliğinden.Gün gelir kaybolur kendi içinde birden.Bu yüzden gitmek gerektiğinde gidiyorum.Gitmek isteyen hiçbir sevdiğimin peşindense gitmiyorum, en sevdiğimin peşinden bile gidemiyorum. Kimseye yüzde yüz bağlı olmak istemiyor yüreğim. Biliyorum evlilik bu yüzden bana çok uzak. Dilediğince özgür olmadan yüreğim, bağımsızlığın tadını çıkartamayınca tek bir nefes bile alamaz, biliyorum. Aslında en çok sevdiğimin yüreğinde, tek olmanın özgürlüğünü seviyorum.Gün gelip o çok sevdiğim benden ayrı başka bir hayat seçtiğinde, yine de bu sevdadan bana kalan acıları bile onu hatırlatıyor diye seviyorum.Ve yine de hayatın gerçeği, zaman geçtikçe, hayat kavgasına tutuşup, başka uğraşların peşine düşünce yürekte tükeniyor,en sevilen bile unutuluyor.

Mavilikler kadar sonsuz olmalıdır özgürlük. Bir okyanus kadar derin, bir gökyüzü kadar mavi, güneş kadar aydınlık, güneş ve deniz kadar göz kamaştırıcı olmalıdır işte özgürlük. Lakin güneş kadar uzak olmalıdır özgürlük bir yüreğe. Öyle olmalı ki esaretten kurtulduğunda özgürlüğün değerini anlayabilsin insan. Hayatın her anında insan, yaşadığı her günde, dilinde, yüreğinde ve bedeninde her an her saniye hissettiğinde özgürlüğü, bazen gökyüzüne bazen kuma bazen kağıda bazen yüreğinin kalemiyle bir şiire, istediği her an, dilediği her yere, dilediği gibi yazdığında özgürlüğü işte o zaman gerçekten özgürdür. Ve hiç unutmamalıdır insan, kendi özgürlüğünün bittiği yerde başkasının özgürlüğün başladığını. Kimseye zarar vermeden özgürlüğünü yaşayabilen insana ne mutlu!
İşte böyle sen busun özgürlük. Bu yüzden seviyorum seni ey özgürlük. Biliyorum yok bu özgürlüğü benden alabilecek bir yürek.Yok kalbimdeki sonsuz özgürlükte bana kendini sevdirebilecek bir yürek. Ama yine de, özgürlükten daha çok mutluluk veren rüyalarımı, gerçeğe dönüştüren, gün gelip gitmek istediğinde, her şeyi yapıp, gitmesine engel olmak istediğim, beni özgürlüğümden vazgeçirecek bir yürektir bu kalpteki en büyük en büyük dilek!

Yazılış:21 Ağustos 2010
S.Hisar/İZMİR
[email protected].?~~