Rüzgarın gücü

Gidiyorum hayatından yorgun bir sonbahar havasında
Beni yanında hissetmek istediğin de rüzgârla buluştur yüzünü.
ben her teneffüs ettiğin havada sana can veren oksijen olacağım.

Zor olan ne bilirsin giderken. Ardında gözü yaşlı birini bırakmak
ama ben ardımda gözü yaşlı birini bırakmadığımı bildiğim için gidiyorum. Yoksa cesaret edebilir miydim bir kuş cıvıltısını anımsatan gözlerine bakarak o yaşları seyrederek ben gidiyorum demeyi.

Artık gözlerim gece nöbetine dikilecek. her gece bir fısıltını yakalamaya çalışacak kulaklarım. Rüzgârın uğultusunda seni bana getirmeyeceğini bilerek. Bilerek yaşlanacağım bir pencere boşluğunun hayallerime büyüten kısmında. Ve sen hiç uğramayacaksın o boşluğa.

Bilmeyeceksin beklide seni arayan bir çift göz olduğunu ya da varlığını hissetmeye çalışan bir kalbin nasır kapladığını.

Artık her sigara dumanı resmini çizdiği anda ve rakımda tadını bulduğum da uyku gözlerimden gittiği vakit yokluğunun acısı biçare çaresizliğim olduğunda beklide sen bana geleceksin.. ve benim yaşamaktan vazgeçtiğim o an artık gözlerin tutamayacak, hiçbir rüzgar üşütmeyecek, hiçbir mavi duygulandırmayacak...

Ölüm o güzel dörtlüğü benim için söylüyor olacak ve sen bensiz yıllarına ağlarken toprak basacak beni bağrına. Ama ölürken bile kulağında fısıldayacak bir çift söz bırakacağım gökyüzüne
SENİ SEVİYORUM
SENİ SEVİYORUM
Seni se ...........................
(eger hatalarım eksiklerim varsa özür dilerim ilk denemem bu)