Sağır ve Dilsiz Sevgilim

Merhaba ömrüm...
Benimkisi de alışkanlık işte. Hala kabullenemedim benden gittiğini. Çok severdin sana uzun uzun aşkımı anlatmayı ya şimdi okur musun bilmiyorum ama bu da sana...

Ömrümün geri kalanın da seni seveceğimi söylerken ben hiç yalan söylemedim sana. Söyleyecek olsam sana ömrüm demezdim zaten değil mi? İçim ürperdi yine ne zaman senin sonum olacağını düşünsem olur bana öyle sen aldırma ben alıştım sensiz üşümeye. Sana kavuştum gün güneşe kavuşacağım biliyorum, yüreğim bu ayaz havayı unutup seninle çiçekler açacak...

Özlemin her geçen gün bir düğüm daha atar oldu boğazıma, kocaman bir yumru oluyor her geçen gün ve benim nefesim kesiliyor. Düşünme sen beni ben alıstım yokluğunla konuşmaya. Bu sessizliğimin nedenini mi soruyorsun. Sorma! Ben seni herkese anlatıp yüreğimde ki değerini düşüremem sevgilim. Ben seni avaz avaz kusarken ulu orta her yerde bu aşkı söküp atmalarını yüreğimden kaldıramam...

Ah be sevgilim... sağır mı oldun benim acılarıma sen sarar sarmalardın beni çocuklar gibi çaresiz olduğumda. Bir çocuk misali kucağına alır saçlarımı okşardın kimsesiz kaldığım zamanlarda. Hani tüm dünyayı karşıma almıstım da bir anda senden başka kimsem kalmamıstı. Ama sen tüm dünyaya bedeldin. Beni koluna yatırıp en güzel masallardan daha güzelini anlatmıştın bana...

Şimdiler de mi koca bir ayrılığın girdabındayım. Bir türlü adam olmadı şu yüreğim. Uslanmaz oldu düşüncelerim. Arsız özlemin pabuç bırakmaz oldu şu kahrolası anılarımıza. Hayallerim kırılmak için birbiri ile yarışmaya başladı. Neyse uzun lafın kısası özledim işte seni...

Ömrümün geri kalanı sen tek aşık olduğum adam olarak kalacaksın... ben kimsenin kollarında sana ait nefesimi tüketmeyeceğim. Bir küçük yüreğin aşk günlüğünden bu kadar... özlemle yüreğinden öpüyorum....


Küçüğün