Sara Hastası Genç

Bugün işe gelmek için servise bindim.Servis son sürât karayolunda ilerliyor.Şöföre ;...yavaş diyorum ,öldüreceksin bizi ,yavaş.Daha ne istiyorsun diyor sırıtarak kurtulursun dertlerinden.Hasbinallah ,tövbe tövbe iyi misin sen kardeşim? ben bıkmadım daha hayatımdan.Personelden birisini daha almak için bir üst geçidin altında duruyoruz, daha durağına gelmemiş.Beklerken gözüm karşıdaki benzin istasyonun önüne gidiyor, o da ne?.Bir erkek kaskatı yerde yatıyor mesafe uzak tam seçemiyorum ihtiyar mı ,gençmi belli olmuyor.Ara ara kasılmış bedeni susuz kalmış balık misali çırpınıp tekrar duruyor.Tam münibüs durağı önü ne inen bakıyor adama ne istasyon pompacıları.
Dur diyorum şöföre,bekle beni.Araçtan inip üstgeçide doğru koşuyorum, karşıya geçtiğimde bizim çocuklarında peşimden geldiğini anlıyorum.Sarası var belli yerdeki daha yirmili yaşlarda bir genç.Ellerini açmaya çalışıyorum ,gücüm yetmiyor,bakmayın diyorum çocuklara yardım edin.Pompacıya sesleniyorum adamı gördün beş dakikadır niye duruyorsun kardeşim müdahale etseydin ya ,kolanya yok mu? Var diyor kızararak ve getiriyor.dolmuştan inenler bizi seyrediyor ama sadece seyrediyor.Sarışın bir bayan yaklaşıyor yanımıza biz halâ uğraşıyoruz çocuğu kendine getirmek derdimiz.Tanıdığınız mı ? diyor.Yok diyorum hanımefendi ,tanımak mı lazım yardım için.Bunca millet biz müdahale etmeden görüp sadece seyrediyordu oysa şimdi pek ilgililer olayla.Biri diyor ambulansı aradınız mı? Endişelenmeye başlıyorum kimseden ses yok yardımda.Bir elimle kolanyayı alnına sürüyorum ,diğer elimle ambulansı arıyorum.Millet halâ umarsız bizi izliyor biriside ambulansı arasa ya.Telefonda tam adres tarifi edecekken çocuğun ellerinin açıldığını farkediyorum....Tamam kendine geliyor gerek kalmadı deyip kapatıyorum telefonu.Millet dağılıyor tabi orta oyunu bitti seyredecek birşey kalmadı neden dursunlar?
Çocuğu kaldırıma oturtuyorum....İyi misin?.
İyiyim diyor sağolun.Buralarda iş arıyordum ağabey, ama saralıyım diye almıyorlar işe.Kızımda kemik erimesi var ağabey çaresizim.Anlatamayacağım keskinlikte bir bıçak önce beynimi sonra tam yüreğimi ikiye biçiyor.Boğazıma gelip bir yumruk oturuyor,konuşamıyorum.Ne yapabilirim ki ben?,maaşlı bir işçiyim.Cüzdanımda ne varsa veriyorum ona aklıma birşey gelmiyor.Ağabey olmaz diyor alamam hakkın geçer.Helâl olsun kardeşim diyorum ne hakkı.Utanarak alıyor.İyi olduğunu görüp işe gitmek üzere hareket ediyoruz aklıma lüks araçları olup yeşil kartı olan kişiler geliyor.Sövmek günah evet ama sövüyorum işte ,böyle kişileri tespit etmeyen idari yönetimlerede, nalınada mıhınada sövüyorum.Günahı boynuma artık çıkıyor ağızıma ne geliyorsa.

Şükretmek lazım halimize böyle nice çaresiz vatandaşımız var farkındayım.
İlker PAMUKÇU
2007