sayıklamalarımdan

Odamın penceresinden dışarı baktığımda; bazen Toros dağlarının o muhteşem görüntüsünü hiç unutmamak için,hafızama kaydetmek için uğraşıyor ,kollarımı dayayıp pencereye izliyorum,biraz aşağıya baktığımda sıralanmış evlerin görüntüsü bazen rahatsız etsede güven duygusu veriyor .Karşımdaki çok katlı binaya inat ,aşağıdaki evde bahçeyi ekiyor şalvarlı kadınlar ,izlemeye bazen doyamıyorum ,bu gördüklerim hiçbir zaman sıradan olamayacak benim için...demiştim.
İstanbul' a döndüğümden beri ,özlüyorum Akdeniz'i..Orada geçen bir yılımın ardından gri geliyor İstanbul bana.Sevemiyorum dogdugum büyüdüğüm bu kenti.
Kentinde suçu yok aslında,tek sorun hafızamda.
Yaşam, mutluluk kırıntılarından ibaret ve benim mutluluklarım hep Akdeniz'de oldu.Hiç üzmedi beni uysal Antalya ve hatta kurtardı geçmişin izlerinden.
Ama İstanbul öyle mi ki? Nereye baksam bir anı, işittiklerim geçmişin çığlığı,
Keşke sussalar artık...