Seb-i Yelda

Sen ve farkında olmak... İkiniz bir araya gelmişmi, gelicekmi bilemem. Ama gelmemişti!
Belki sen farkına varamadın benim, ama ben farkına vardım kendimin; belki de bu yüzündendi sana bu sevgim.. Sevgimi farkettikçe, sevgimin artmasıydı, sana karşı olan ilgim...
Belkiyi bir kenara bırakalım sevgilim, çünkü sen hiç bir zaman seni ne kadar sevdiğimi bilemeyeceksin! Bende anlatamayacağım!... Çünkü sen sonsuzluğu anlayamamışsın, çünkü sen beni anlayamamışsın, çünkü sen kendini anlayamamışsın!..
Sana sevgimden çok bahsettim bunca zaman, ama en kötüsünden bahsetmedim!. En kötüsü ne biliyormusun? Camdan yukarı sonsuzluğa bakarsın, yıldızlar takılır gözüne, niye takılır biliyormusun, sana benzediğinden. Ama parlaklık yönünden değil uzaklık yönünden.. Ardından içine bir sis bulutu çöker, yanarsın; maziye dalıpta, o günleri acıyla anarsın.. Ellerin titremeye,yüreğin soğumaya başlar, göz bebeklerin git gide büyür, bi terleme gelir ama yinede atamassın. Bi'sigara yakarsın,sonra ciğerin yanar.. Bunlar olup biterken dakikikaların tükenmesini istersin, yıldız değilde güneşi görmek istersin..Ama göremessin bi türlü.. En kötüsü ne biliyomusun? Seb-i yelda larda seni yaşamak...