Sen

Ne kadar gerceksem o kadar yalandım, ve ben her seferinde en baştan başladım.İşte şimdi yeniden bir sondayım,ama bu kez yeniden başlayacak gücüm yok.Ben senden vazgeçmek istiyorum.Sesini duymak için telefona sarılmaktan vazgeçmek,ismini duyduğumda içimin titreyip gözlerimin dolmasından vazgeçmek istiyorum.Senin benim için herhangi biri olman ne kadar imkansız,ne kadar zor bir bilsen.Zaten kolay olan ne varki benim için.Sence seni sevmemle ölmem arasında hic fark varmı, yok.Ve ben sevgim yüzünden cezalıyım.Hiç sonu olmayan bir yolda seninle yürümek,yeni çıkan filmleri birlikte izlemek,ve birkez sana sarılmak isterken,sen sevgimle utanmamı sağladığın için galiba gercekten BİRTANESİN..İşte bu yüzden imkansızlığına hep inandım.Ben yalnız kalıp düşünmeyi deliler gibi sever olduğumdan sen benim herşeyim olduğunda ben senin için hiç yoktum.Bu yüzden ağlamalarım.Bu yüzden özlemlerim.Canımı hiç acıtmadı.Benim tarafımdan sevilmek belkide hayatında önemsediğin en son şeydi.Keşke kendi dünyamda bir zamanlar seni sevdiğimden hiç bahsetmeseydim.Sen beni hiç sevmedin.Ben seni seviyorum dediğimde gerçekten seviyordum,ben seni özlüyorum dediğimde özlüyordum seni.Ve ben şimdi senin hayatından gidiyorum.Ben kaybettim, sen kazandın.Artık sesimi duymayacak ve görmeyeceksin beni.Gidiyorum sensizken neler yaşayacağımı bilmeden,aptal cesaretiyle gidiyorum.Ve EY SEVGİLİ sana son bir teşekkür,bana başka bir seçenek bırakmadığın için.OYSA BEN SENI O SANMIŞTIM....