Sen Olmasaydın

Sen olmasaydın ben daha iyi olacaktım, hayatı dolu dolu yaşayacaktım.Hergün yeniden dogan güneşin, parlayan yıldızların, açan çiçeklerin ve benim için ağlayan gözlerin kıymetini bilecektim.Dedim ya keşke sen olmasaydın.Hayatıma girmenle herşey değişti, kendi değerimi daha iyi bildim, özel olduğuma inandım.Ta ki gelişlerin oldugu gibi gidişlerinde oldugunu ögrendiğim anda herşey bitti.Biliyorum artık hayatımaza giren insanlar ölüme kadar yanımızda olmuyorlar, oysa ben hep yanımda olmanı istemiştim.Beni sahipleyen gözlerin bana ait olmasını da istemiştim.Bunları yazmak saçma biliyorum, çünkü değmeyen bir insana yazıyorum.Hangi insan bir açıklama yapmadan arkasina bakmadan gider.Sen giderken beni hiç düşünmedin mi?Nerden düşüneceksin ki,giderken arkana bile bakmadın.Eğer bir kez olsun dönüp baksaydın gitmekten vazgeçerdin.Ne tuhaf; sen insanların canını acıttığın için vicdan azabı çekerken, hayatı kendine zindan ederken affedilmeyi herşeyden çok isterken, o bir vicdana bile sahip değil.Sen bugun bu acıları çekiyorsun ,terkedilmeyi hazmedemiyorsun bir gün roller değişir mi dersin? Ama en güzel yanı da o sana kötülük yaptıgı için sen ona karşılık vermiyorsun.Intikam almayı düşünmüyorsun çünkü yalnız kaldıgında vicdanına hesap vereceksin.Istediğini yapsın yarı yolda bıraksın hatta dönüp bakmasın bile, sonunda o pişman olacak. Er ya da geç vicdanı onu rahatsız edecek .Giden gider zorla kal diyemeyiz. O gider ama hayatımıza yeni insanlar girer.Ve bu böyle bir süre daha devam eder...